लौ आयो आजको ताजाखबर(Listen Today's hot news)

लौ पढ्नुस आजको ताजाखबरु भन्दै भर्खरैका खाइलाग्दा बालक कराउदै रात्नपार्क भित्र पसे। रात्नपार्कको नजिकै सन्ध्यकालीन पत्रिकाहरुको डिलर छ । त्यहीबाट सरासर आएका थिए उनी । उसको हातमा करिब दुइ दर्जन जति पत्रिकाहरु थिए ।

उनी दुइ चोटी फनफनी घुमेपछि रात्नपर्कको चौतारीमा थचक्क बसे । ुम त अब ठमेलतिर जान्छु यता बिकि्र नै भएन साउ नै उठेको छैन ।ु पत्रिका मिलाउदै उ जुरुक्क उठे । ुतपाइले मलाइ नराम्रो नसोच्नुहोला म त पढ्न पो दुःख गर्दै छु हो यिनले झर्न लागेको सिङगान तान्दै यसै भने ुकारखानाछापाखाना नजिकै कोठा छ सजिलो लाग्छ मलाइ त ।ु

उनी थिए सीताराम चौलागाइ । दोलखा मैनापोखरीका । चौलागाइ पत्रिका बोकेर पढाइलाइ पनि संगै दौडइरहेका छन । उनी बागबजार स्थित सहिद शुक्र मावि कक्षा ४ मा पढ्दैरहेछन । ुछुटटीको बेला म पत्रिका बेच्छु उनले भने ुआमा सिसाको व्यापार गर्छन बाबा बिदेशमा।ु आमासंगै बागबजारमा बस्दै आएका उनलाइ उमेर भने थाहा नभएको बताए । बाबा पनि नफर्केको ४ वर्ष भइसकेछन ।

उनी झै रात्नपर्क वरपर बागबजार ठमेल बालाजु क्षेत्रमा दर्जन बालकहरु यसरी नै पत्रिका बेचेर आफ्नो दैनिकीलाइ सरल बनाइरहेका छन । कमाण्डर खोजतलास महानगर सिटी पोष्ट नया सडक जस्ता सन्ध्याकालीन पत्रिकाहरु बिकि्र गर्छन यी बालकहरु । नेपाल बाल संगठनका अनुसार हाल काठमाडौंकमा मात्र १५० भन्दा बढी बालबालिकाहरु पत्रपत्रिका बेच्ने कार्यमा संलग्न छन । बिदाका दिनमा त सीताराम झै अन्य पनि थपिन आउछन यो काममा । अन्य सहरको हकरहरुको अध्ययन गर्न र्न बाकी छ । ुएक बर्ष अघि हामी हेटौडा जादा त्यहा पनि हकरहरु भेटेका थियौु हकर बाल क्लवका पुर्व सहजकर्ता राम प्रसाद दुवाडीले भने ुबाल संगठनले यसको अध्ययन गरेर अन्य सहरमा पनि क्लव विस्तार गर्ने योजना बनाउनुपर्छ ।ु

किन बन्छन हकर(hawker)

अभिभावकको बसाइसराइ आफ्नो कांधमा जिम्मेवारी आउने दैनिक आधारभुत आवश्यकताहरु पुरा गर्न तथा अन्य विविध कारणले उनीहरु पत्रिका बेच्ने कार्यमा लाग्ने बताउछन बाल मजदुर सरोकारवालाहरु । एउटा पत्रिका बेचेर कसरी जीविका चलाउछन होला त यिनीहरुले । अनि कसले लगाइदिन्छन यस्तो काम
ुमैले करखाना नै देखेको छु अनि त्यहाको दाइलाइ पनि चिन्छु चौलागाइले भने
ुमलाइ त रमाइलो लाग्छ उहाहरु

ु ……।लौ पढ्नुस आजको तातो खबर लौ पढ्नुसु यसरी नै पत्रिका बेच्ने बालबालिका काठमाडौंका सडकहरुका लागि नौला होइन । प्रजातन्त्र स्थापना यता नेपालले पत्रपत्रिकाको क्षेत्रमा उल्लेखनीय विकास गरेको पाइन्छ । यसैमा मिसिएर आए सन्ध्यकालीन पत्रिकाहरु । जसका लागि प्रयोग गरिन थालियो हकर । त्यसमा पनि धेरै जसो बालबालिका पनि मिसिएर आए । प्रजातन्त्रको उदय संगै बाल अधिकारका विभिन्न अभिसन्धीहरुमा पनि नेपाल सरकारले हस्तक्षर गरिसकेको छ तर बालबालिकाको अधिकारको कुरालाइ न कार्यक्रम छ न सहयोग । कसलाइ मन लाग्छ होला काठमाडौंको तातो सडकमा कराएर हिड्न । अनि ती धुलोहरु तान्दै फेर्दै हिड्न । अझ स साना समुहहरुको लुटाइमा पनि पर्छन उनीहरु । ुयस्ता काममा लाग्दै नलागोस भन्ने हाम्रो चाहना होु नेपाल वाल संगठनका उपनिर्देशक बालकृष्ण डंगोलले भने ुतर भएकालाइ त हामीले राम्रो बाटो देखाउनै पर्योत्यसैले हाम्रो कार्यक्रम अगडि बढिरहे पनि यसका भावी कायेक्रम छैनन ।ु

बालश्रम हो कि होइन
ुके हकर पनि बालश्रम भित्र नै पर्छ तु यस बिषयमा तपाइको राय के छ बाल अधिकारबादीहरु यसलाइ बालश्रममै बर्गीकरण गर्छन । ुजबरजस्ती काममा लगाउनु बाल श्रमको कुरा हो र उनीहरुको कमाइ अरुले नै राख्नु वा विना ज्याला राख्नु बालश्रम शोषणको होु हकर क्लवका सहजकर्ता अर्जुन ढुङगेलले थपे ुउनीहरु स्वतन्त्र पुर्वक आफ्नो कार्यमा अघि बढ्छन र परिवार समेत धान्छन ।ु अब के गर्ने । यो पनि बालश्रम नै हो तर यो अन्य बालश्रमको तुलनामा सम्माननीय देखिन्छ ।


आजभोलि पनि काठमाडौंको सडक वाहेक देशका मुख्य सहरहरुमा बाल हकरहरुका हुर्रिएर पत्रिका बेच्दै हिड्ने गरेको पाइन्छ । तपाइकै पसलचोक हुदै पत्रिका फरफराउदै आएको त तपाइले देख्नुभएकैहोला । कतिपयले ए फुच्चे खै यता लेउ त हेरौ भन्छन होला त कतिपयले बाबु एउटा लेउ न त भनेर पैसा फुता दिनुभाएको होला ।

को को हुन हकर
सडकमा पत्रिका बेचेर हिड्नेहरुलाइ मात्र हामी हकर भन्ने गर्दछौ र प्रायः यॊ शब्द यसैमा प्रयोग गरिन्छ । गाउघरमा विभिन्न सरसामान वोकेर व्यापार गरी हिड्नेलाइ पनि हकर नै भनिन्छ । जसलाइ हाम्रो शब्दमा बनिया भन्छौ । त्यसै गरी सडकमा अस्थायी रुपका विभिन्न सरसामान बोकेर कराउदै हिडने ब्यापारी नै वास्तविक हकर हुन ।

हकरहरुको साझा माच

हकरहरुको समस्या समाधान गर्ने उदेश्यले नेपाल बाल संगठनको सकि्रयतामा २०५८ सालमा हकर बाल क्लवको स्थापना भएको छ । १६ बर्ष भन्दा मुनिका पढेदै सडकमा घुमन्ते व्यापार गर्नेहरु यस क्लबको सदस्य बन्न सक्छन । यस क्लवले अतिरिक्त कि्रयाकलाप साचालन गरी घुलमिल हुन सिकाइन्छ । क्लवका सदस्यहरुमध्ये १० उत्कृष्ट बिद्यार्थीलाइ पुर्ण छात्रावृतिमा राजधानीका विभिन्न स्कुलहरुमा पढाइरहेका छन ।( child newspaper seller in nepal )

२०६६ साउन ३ मा नागकि दैनिकको जुनकीरिमा प्रकाशित

Shutter Speeds and Apertures

When the shutter speed is important as with moving objects, it's a good idea to set the camera to 'Shutter Speed Priority' mode.

If you are getting photography fast moving objects such as vehicles or people running and plane flying you need to select fast shutter speeds to capture the sharpest picture you can. One exception to this is when you are planning the camera with the subject, the object of the exercise here is to render the subject sharply and blur the background, so a careful selection of the right shutter speed to do both is necessary.

Aperture

Aperture is the term used to describe what is simply the hole in the lens

that light travels through to reach the camera’s sensor or film. This hole can be set at different sizes, and combined with shutter speed, you get the two main settings which control exposure.

There is some maths involved to get the actual values, but to be honest, that doesn’t really matter.

हाम्रो गाउले मन्टेश्वरी

नेत्रबहादुर तामाङ

ठूलो गेट । ढुङगा ओछ्यइको आँगन । घर आँगन घेर्न वरिपरि तारको जाली । त्यसैमा लहरिएका किम्बु खनायो र कल्कीका बोट । सर्लक्कको एकतले घर । यो हो कास्कीको घान्द्रुकमा रहेको नमुना शिशु स्याहारको दृश्य ।

पर्यटकीय गाउँ पुग्नु भयो भने तपाइँ यहाँ पस्न नभुल्नु होला । त्यहाँको सुन्दर गुलावका बगैँचा । नजिकै रमाइरहेका केटाकेटी देख्दा तपाईलाई पनि रमाइलो लाग्न सक्छ । यसको विशेषता नै यहि हो यहाँ जाने जो कोहीलाइ पनि केन्द्रको ब्यबस्थापन र कि्रयाकलापले अकर्षण गर्छ । २०४८ सालमा समुदायकै पहलमा खोलिएको यो केन्द्र अहिले पनि सफलतापूर्वक संचालन भैरहेको छ । ल अब तपाइलाई म यहाँको परिचय गराउने छु ।

ठुलो भए पछि स्कुल जान्छौ

भर्खर स्कुल सुरु हुँदै थियो । नयाँ मान्छे म देख्ने बित्तिकै गेटमा नानीहरु झिुम्मए । कोही क्याप लगाएका त कोही सुरुवालमा सजिएका । कोही रुमाल बोकेका र औला टोकेका । दंग परेको मलाई नजिकैका निरज गुरुङले भने ुम त ठुलो भए पछि ठुलो स्कुलमा जाने ।ु उनी जस्तै प्रदीप सुनार मीना शेर्पा सन्तोषी विक पाचमाया खड्का सन्देश परियारको पनि ठूलै स्कुल पढ्ने रहर रहेछ । तर साना उनीहरु त्यहाँ पास गरेर मात्र ठूलो स्कुल पुग्दैथिए ।

नयाँ मान्छे मलाई उनीहरु नाच पनि देखाउने रे । ल हेरु त । गीत बज्न थाल्यो ुलेकका हामी केटाकेटी पढ्न र लेख्न मुस्किलु । सन्देश उठे र बाख्राको पाठो झै नाच्न थाले ब्रुक ब्रुक ।
यहाँपनि पढ्न लेख्न मुस्किल छ र ुखेली खेली पढ्छन के को गाह्रो हुनु ु १७ बर्ष देखि आय पद साम्हाल्दै आएकी धनमाया गुरुङले बताइन ।

उनी स्कुल जाने उमेर हुँदा भने मुस्किल थियो रे पढ्नलाई । ुत्यसैले त यो बनाएकोु उनले भनिन् ुसबैलाइ आफ्नै नानी जस्तो लाग्छ मलाई त ।ु

रमाइलो कुरा यहाँ नेपाल बन्दले उनीहरुलाई छुँदो रहेनछ । मङसिर पुसमा हिउँ पर्दा पनि खोलिन्छ । असारको झरिमा पनि । ुअसारमा त पाँचै बजे सम्म खुल्ल रहन्छु गुरुङले भनिन् ।

कस्ता छन कक्षा कोठा

एउटै कक्षाकोठा । कक्षाकोठाभरि पठनपाठनका सामग्री यत्रतत्र थिए । निलो टाट माथि ससाना मेचहरु । मेचमाथि लस्करै लागेका केटाकेटी । नाच्नको लागि गीत बजाइने क्यासेट । बहिर ब्याग ह्याङगर । भित्रपट्टि आर्मी स्टाइलको सुत्ने अर्को कोठा । पछिल्तिर २ सफा शौंचालय । सुत्ने कोठाको ठीक अघिल्तिर रोटी र चिया पाक्ने भान्छा ।

भान्छामै भेटिएकी थिइन् धनमाया टिबेटीएन रोटी पकाउँदै । समुदायद्वारा संचालित यो केन्द्रमा काम गर्न पाएकोमा उनी निक्कै खुसी थिइन् । यी बालबालिकालाइ ठूलठुला कुराको वास्ता नै छैन । के कुरामा वास्ता रहेछ त ुके हुन्थ्यो सबै ठुलो भएपछि ठुलै स्कुल जाने हो भन्छन नीु धनमायाले भनिन् ।

कति छन विद्यार्थी

गाउघर पाँच बर्ष मुनिकालाइ विद्यालय भर्ना गर्न मुस्किल पर्छ । खोलिएका बोडिङ स्कुलमा पनि विद्यार्थीको त्यत्ती चाप रहँदैन । तर यहाँ ४७ विद्यार्थी नियमित केन्द्र आउँने शिक्षिका मीनाले बताइन । कहिँ कतै तालिममा निस्कन पर्दा उनी अर्को शिक्षक व्यवस्था गरेर मात्र हिड्छीन् । ४७ विद्यार्थी मध्ये १७ गुरुङ ३ तामाङ २ पुन १ राई ५ विक १ पौडेल २ शेर्पा १ राणा १ मल्ल ३ सुनार९ परियार र १ नेपाली थरका विद्यार्थी छन् ।

पाँच वर्ष पुगेपछि धेरै जसो विद्यार्थी नजिकैको विद्यालय पढ्छन् । प्राय विद्यार्थी श्री मेश्रम वराह माविमा पढ्न जान्छन । ुकसैले त पोखरा काठमण्डौ पनि लान्छनु स्थानीय प्रवीना गुरुङले बताइन।

दुइ बर्ष तीन महिना पुरा भएका स्वस्थ बालबालिकालाई केन्द्रले भर्ना लिँदो रहेछ । स-साना बालबालिकालाइ बिहान खेल्न नाँच्न पाउँछन् । साथै कथा चुटकीला सुन्न पनि पाउँछन् । त्यसपछि उनीहरु पढ्न थाल्छन् । सबैलाई उमेर अनुसारको शिक्षा दिने शिक्षिका मीनाले बताइन । अभिभावकलाई केन्द्रको भित्र प्रवेश दिँइदैन । ुकेटाकेटी रोएर अभिभावकलाई छोड्दैननु मीना भन्छिन् ुत्यसले उनीहरुको बानी बिग्रन्छ ।ु


कसरी चल्छ त केन्द्र

गुरुङ जातिको बहुल्यता छ घान्द्रुकमा । केन्द्रमा पनि उनीहरु नै बढी छन् । गुरुङलाइ ५० र अन्यलाइ २५ रुपैया लिन्छन मासिक ।

खाजाका लागि प्रत्येक विद्यार्थीबाट महिनाको एक माना पिठो उठाइन्छ । चियाका लागि चिनी र चियापती भने स्कुलकै रकमबाट खरिदने धनमायाले बताइन । आफ्नै दुइ नाती यहाँ राखेकी धनमाया भन्छिन् ुगाउँका प्राय घरका बच्चा यहीँ पढ्न आउँछन् ।ु

आमा समुह घान्द्रुकको प्रयासमा अन्नपुर्ण संरक्षण कोषद्धारा साचालित छ यो केन्द्र ।
नेपालको विभिन्न भेगमा यस किसिमका दजनौ केन्द्रहरु स्थापना नभएका हैनन । रकम तथा व्यवस्थापन दक्षताको अभावका कारण धेरै ती बन्द भैसके । शहरी क्षेत्रमा त यस्ता केन्द्र बिरलै देख्न पाइन्छ । स्थानिय मानिसले विशेष रेखदेख हुने कारणले यसको आर्थिक अवस्था अहिले बजबुत छ ।

ुआमा समुह नै यसमा वर्षौ देखि सक्रय भएर लागेको छुस्थानीय ब्यवसायी ड्याबिन गुरुङ भन्छन् ुत्यसैले यसलाई सबैले माया गर्छन ।

२०६६ असार २७ नागरिक दैनिकको जुनकीरिमा प्रकाशित

सम्मान गुरुको

नेत्रबहादुर तामाङ
ुसर नमस्कारु भन्दै दुइ हात जोडेर कक्षा पसेपछि विद्यार्थीको दिन भर विद्यालयमै बित्छ अनि टिनटिन घण्टी बजेपछि फेरि ुसर नमस्कारु भन्दै वहिरिन्छन शिक्षकको मन हलुंगो पार्दै । यो आदर हो हरेक विद्यार्थीको दैनिकी । एकपटक सरले भन्नुभाुथ्यो सबै सरले नम्र भएर नमस्कार फर्काउनै पर्छ ।

कक्षामा आनुशासित भएर बस्नु नै शिक्षकहरुलाई सम्मान गर्नु हो भन्ने बुझाइ लोकबहादुर तामाङको रहेछ । उनी अहिले शान्ति विद्या गृह लैनचौरमा कक्षा १० मा पढ्दैछन । ुअनि गुरुहरुलाइ कसरी आदर गर्ने तु ुनमस्कार त गरिन्छ नै तर सम्मान नै आदर हो जस्तो लाग्छु उनले भने ।

गुरुपुर्णिमा विद्यार्थी र शिक्षक वीचको बिचारहरु सरल रुपमा आदनप्रदान गरिने पर्व हो । यसमा रमाइलो मात्र होइन शिक्षा पनि समेटिएको हुन्छ । सबैको अनुभव पनि बिडंन्छ नै । बर्ष भरि अनेक चाडपर्व मनाइन्छ । तर गूरुहरुलाइ सद्भाव राख्ने कुनै चाड पर्व छ भने त्यो गुरुपुर्णिमा नै हो ।

पसर्ि गुरुपुर्णिमा भाइबहिनीहरु कसरी मनाउने होला भन्ने सोचमा होला । तर उनलाइ भने कुनै पीर छैन । किनभने सबै साथीहरुको मत मिल्यो सबै संगै बसेर कार्यक्रम गरिन्छ । गुरुहरुलाइ सम्मान गरिन्छ । उनी जस्तै सिर्जना विष्ट पनि खुशी छन । ुबर्ष दिनमा आएको यस्तो चाड नमानी कहां छोडिन्छ ु उनले थपिन् ुत्यो दिन रिफ्रेस हुने दिन बर्ष भरि गुरुहरुले पढाउनुहुन्छ हामीले सम्मान गर्नै पर्यो नि ।ु

उनीहरुले झै आउदो असार २३ गते सबैले गुरुपुर्णिमा मन्दैछन । बिषेशगरी उपत्यकामा यो पर्व भव्य रुपले मानिन्छ । ुप्राचीन कालमा विद्या आर्जन गर्नु भनेको मामुली कुरा थिएन । कुनै लिखित शास्त्र नभएकोले कण्ठस्थ पार्नुपथ्र्यो । त्यस समयमा बिषेश इच्छा भएका मानिसहरु मात्र शिक्षा लिन सक्थे । त्यो शिक्षालाइ दीक्षा भनिन्थ्यो । विद्या गृहका शिक्षक विण्णु प्रसाद प्याकुरेलले बताए ुपछि बेदब्यासले शिक्षालाइ शास्त्रमा उतारे अनि उनले धेरै शिष्य बनाए । त्यही समयदेखि गुरुपुर्णिमा मनाउन शुरु भएको हो ।ु

हुन त पहिलो विद्यालय घरलाइ मानिन्छ तर आमाबाबाको ब्यस्तताको बिच विद्यालय नै पठाउनुपर्ने आवश्यकता थपिदै आएको हो । क देखि ज्ञ सम्मका अक्षरहरु सिकाउन मुस्किल नै होला । विद्यालयमा सरल र ब्यबस्थित तरिकाले पढाइन्छ ।

ुत्यसबेला अहिले जस्तो सजिलै शिक्षा किनबेच हुदैनथ्यो ुप्रधानाध्यपक मुकुन्दप्रसाद श्रेष्ठले भने ुत्यसैले आफनो शिक्षा पुरा भएपछि गुरुलाइ उपहार दिने प्रचलन रहेछ यसैलाइ गुरुभेटी भनियो र गुरुपुर्णिमा अझ रमाइलो र चर्चित हुनथाल्यो ।ु

शिक्षा लिन र दिन उतिनै गाह्रो हुन्छ । स साना नानीहरुलाइ सिकाउन जति रमाइलो हुन्छ त्यतिकै असजिलो । यो बाल विज्ञाहरुको मत । नेपाली मान्यता अनुसार सरस्वती पुजाका दिन नानीहरुलाइ अक्षर चिनाउने कार्य गरिन्छ । सायद गाह्रो हुन्छ भनेर नै भगवानलाइ गुहरिन्छ होला । त्यसपछि त उसको भाग्य अनुसार वरदान भए छिटो पढ्छन चलाख हुन्छन शिक्षित होइन्छ अरुले बिस्तारै ।

किन मनाईन्छ गुरुपुर्णिमा

समाजमा पहिले देखि नै गुरुको अत्याधिक महत्व थियो । त्यस समय एउटा मात्र अक्षर सिकाएपनि उक्ता ऋण बाट उ मुक्ता हुन सक्दैन भन्ने मान्यता रखिन्थ्यो । अहिले पनि कुनै कुनै ठाउमा ऋण तिर्न भनी गुरुतर्पन गरिने चलन छ ।

गुरुको मुख्य काम शिष्यलाइ उज्यालो तिर लैजानु हो । त्यसैले उनलाइ मानिसरुपी देवता पनि मानिन्थ्यो । ुगुरुले हामीलाइ पढाउनुहुन्छ सिकाउनुहुन्छ त्यसैले हामीले उहाहरुलाइ सम्मान गर्नुपर्छु यस भनाइलाइ सहमति जनाउदै गीतााजली आंग्रेजी मावि कक्षा ४ का सन्देश अधिकारीले बताए । उनी झै कक्षा ५ का सुनिता दुलाल पनि सरमिस हरुलाइ सम्मान गर्दै उपहार दिने योजना समेत बनाएकी छिन।

ुयसपाला छिटटै मनाइन्छ होला गुरुपुर्णिमामा त बिदा छु दुलालले भनिन ुक्लास टिचरलाइ उपहार दिने कुरा छ बिदामा त घुमफिर गरिन्छ होला ।ु

आमाबाबाको पुजा औशीमा गरिन्छ तर गुरुको त पुर्णिमामा यसैले यसको महत्व कति रहेछ भनेर टाढा गइरहनर नपर्ने विज्ञहरु बताउछन । गुरुपुर्णिमाको अवसरमा सबैलाइ जुनकीरिको तर्फबाट शुभकामना ।

कुन कुन नामले चिनिन्छ त

व्यास जयन्ती

वेद व्यास ऋषि लाइ नै गुरुहरुका गुरु मानिन्छ । उनको प्रयासपछि नै ज्ञान तथा शिक्षा शास्त्रीय रुपमा वा किताब सम्म आइपुग्यो । विभिन्न विद्धानहरुका अनुसार उनी दमौली स्थित सेती र मोदी नदीको दोभानमा उनी जन्मेका थिए । त्यसैले यस ठाउका हरेक जनैपुर्णिमाको दिन मेला लाग्दछ । अहिले उनैको नामबाट व्यास नगरपालिकाको नामाकरण गरिएको छ । शास्त्रहरु लिखित रुपमा राख्ने उनी नै भएकोले व्यास जयन्ती भनिएको हो । आचार्य दिवस शिक्षकहरुले यो पर्वलाइ बिषेश मान्छन । आफुलाइ सम्मान गरिने र विद्यार्थीहरुको मिठो माया पाउने भएकाले पनि यो महत्वपुर्ण भएको हो । आफ्नो अथक प्रयास पछि सफल विद्यार्थी निकालेपछि सन्तुष्ट हुन्छन । गुरुपुर्णिमा पशुपतिबाट गुहेश्वरी जाने बाटोमा गुरुको मन्दिर छ । उक्त मन्दिर गुरुपुर्णिमाका दिन मात्र खोलिन्छ । कुन देशमा कहिले अफगानिस्तान मे २४
अर्जेन्टिना सेप्टेम्बर ११ अष्ट्रेलियअक्टोबरको अन्तिम शुक्रबार भुटान मे २ ब्राजिल अक्टोबर १५
चीन सेप्टेम्बर १०
हङकङसेप्टेम्बर १०
भारतसेप्टेम्बर ५
मलेशियामे १६
पाकिस्तान अक्टोबर ५
रुसअक्टोबर ५
अमेरिकामे को पहिलो हप्ताभर
२०६६ असार २० को जुनकीरिमा प्रकाशित

जस्ताको तस्तै===बलत्कार गरेको आरोपमा एक नेपाली इन्जिनियरविरुद्ध मुद्धा

क्यार्लिफोनिर्या- मानिसले धर्म पुत्रिको रुपमा छोराछोरी बनाएका हुन्छन् तर तिनै धर्म पुत्रिलाई बलात्कार गरेको भन्दा तपाइलाई विश्वास नलाग्न पनि सक्छ , तर यस्तै घटना घटेको छ। लामो समयदेखि अमेरिकाको कार्लिर्फोनियामा बस्ने एक नेपाली इन्जिनियरल ले आफुले पालेकी धर्म पुत्रीलाई बलत्कार गरेको भन्दै यहाको एक अदालतमा मुद्धा चलिरहेको छ। ।जिल्ला मुखतियार जेफी रइसिगले पूर्व बिर्टिस आर्मी समेत रहेका ४२ बषिर्य अजय कुमार देवलाई कर्तव्य ,करणी र बलत्कारको आरो लगाईएको छ। उक्त घटना जनवरी १९९९ देखि सन् २००४ भित्र भएको थियो।
देवले डेविस क्षेत्रमा १३ वर्षहुँदा देखि आफ्नो बाबु आमासँग बसाँइ सरेका थिए। उनि चिको प्रान्तको स्नातक पास र क्यालिफोर्नियाको जलस्रोत संघमा इन्जिनियरका रुपमा काम गदै आइरहेका थिए। उनि डेबिस नेपाली समाजमा पनि आबद्ध रहेका थिए। सन् १९९९मा पिडित बालिकालाई देव र उनकी श्रीमतीले घर ल्याए तब पिडितलाई उनिहरुले आधिकारीक रुपमा धर्म पुत्रीको रुपमा स्वीकार गरेका थिए पिडितको बयान अनुसार घरआएको पहिलो हप्ता देखिनै देवले उनलाई अनुचित पाराले छुन थाले र त्यसको केहि हप्ताबाट नै उनलाई यौन शोषण र बलत्कार गर्न थाले । देवले त्यसपछि पिडित बालिकालाई हरेक हत्ता उनले यौन शोषण गर्न थाले कतिसम्म भने पिडित (sacramenno city collage) मा पढ्दासम्म पिडितसँग देवको यौन शोषण चल्दै गयो।
देवको यौन शोषण सहन नसकी पिडित २००४मा उनको घर छोडेर हिडिन तर पनि देवले उनलाई क्रमंस यौन शोषण गरिनै रहे र त्यसको लागि उनले पिडितलाई पैसाको लोभ देखाउन थाले। त्यति मात्र होइन देवले आफुलाई त्यसो गर्न नदिए गोलि हानेर आत्म हत्या गर्ने धम्कि दिन थाले जसले गर्दा पिडितले कानुनको ढोका ढकढक्याउन बाध्य भइन्। अनुसन्धानकर्ता मार्क हर्वन डेविस प्रहरी प्रशासनलाई उक्त घटनाको जिम्वेदारी दिइयो । त्यसपछि पिडितसँगको अर्न्तर्रवाका क्रममा तयार पारिएको रिपोर्ट अनुसार देवको यौन शोषणका कारणनै पिडितले तीन पटकसम्म गर्भ पतनसमेत गराएको देखिन्छ। यस्तै अनुसन्धानकताले देवको घरमा पठाएको खोज पूर्जी अनुसार पनि देवले घरको कम्प्युटरमा राखेको बाल यौनको अश्लिल लेख तथा दृश्य भेटिएको थियो जसले गर्दा उ विरुद्धको मुद्धालाई थप बल पुगेको देखिन्छ। पिडितको बयान अनुसार पनि यो थप कुराको प्रष्ट हुन्छ।
तर देवको विरुद्धमा प्रमाण रहादा रहदै पनि दुई वर्षसम्म पनि मुद्धा दायर हुन सकेन यसै बीचमा पिडित आफ्नी बहिनीको बिबाहका लागि नेपाल आउदै थिईन तर यरर्पोटमा पार्सर्पोटको जन्ममिति गलत भएको भन्दै जेल परिन् त्यस समयमा उनका आफ्न्त वकिल र अमेरिकी दुतावासको सहयोगमा अर्को नयाँ पासर्पोट बनाएर अमेरिका गईन त्यस अवधिमा देव पनि नेपाल आएर उनलाई मुर्द्धा दर्ता नगर्न आग्रहगरेका थिए । पछिल्ला समयमा देव विरुद्धका धेरै मुद्धाहरुमा अदालतले सफाई दिएको छ। देव विरुद्ध परेका ७६मुद्धाहरु मध्ये धेरै २३ ,जवरजस्ती बलत्कार , २३जवरजस्ती यौन शोषण , लगायतका रहेका छन् यी मध्ये अधिकाशंमा देव धरौटीमा रिहा भएका छन्, भने बलत्कारको मुद्धा अगष्ट ७ ,२००९ मा सुनुवाई हुने कार्यक्रम रहेको छ।
उही तपाईको देशभक्त नेपाली ‍‍‍‍‍‍इमेल गर्नुस: nepalpatrakar@gmail.com