Why christmas किन कि्रसमस ?

प्रत्येक बर्ष डिसेम्वर २५ मा मनाईदै आएको कि्रसमसले नेपाली समाजमा पनि सहजै प्रवेश पाएको छ । पाचयतकालमा कडाई गरेका कारण फस्टाउन नपाएको इसाइ समाज भित्री रुपमा संगतीमा जुट्ने गर्थथे । बहुदलको आगमन र प्रजातन्त्रको अभ्युदय पछि यो समाजले खुला रुपमा आफ्नो सँस्कृतिलाई विस्तार गर्दै लगियो । समाजमा ुधर्म परिवर्तनुको नाममा आलोचना खपेको यस धर्मवलम्वीलाई गाँउ घरमा भने निषेध गर्ने चलन अहिले सम्म पनि रहिआएको छ ।

कसैले इसाई धर्म अपनाएकै कारण समाज छोड्नुपरेको कैयौ उदाहरण छन । यसले के देखाउछ भने देशमा अझै पनि लोकतन्त्र आएको छैन र धर्म निरपेक्ष केवल कागजमा सीमित रहेको छ । हुन त कि्रसमसको अवसरमा राष्टपति र प्रधानमन्त्रीले समेत शुभाकामना व्यक्त गरेकै छन । यो त केवल सहनुभुति मात्र हो । केही समय पहिले सम्म अपच्य यो चाड नेपालमा सहजै कसरी प्रवेश गरयो त यो प्रश्नको विषय बन्न सक्छ ।

केही समुदायले यसलाई अमेरिकी सम्राज्यवादको एउटा अस्त्रको रुपमा पनि हेरेका छन । जहाँ गरिब छन त्यहाँका जनतालाई इसाई धर्म अंगल्न लगाइन्छ । यो एउटा बाध्यता पनि बनाएको छ । अमेरिकाको इतिहास हेर्ने हो भने उनीहरु इसाइ धर्मका प्रवर्तक होइनन । न त इसाइसँग उनीहरुको कुनै संलग्नता नै छ । जिससको जन्म त इजरायलको बेथलेहेममा भएको थियो । जहाँ यहुदीहरुको बासोबास रहेको छ । त्यहाँका कतिपय यहुदीहरु उनको जन्म नै भएको छैन भनी बिश्वास गर्छन र उनको बाटो हेरिरहेका छन ।

अहिले आएर थरीथरीका कि्रस्चियन समुदाय संगठित बनेका छन । कोही प्रोटेस्टेन्ट त कोही क्याथोलिक । यसरी बिभाजन भएका एकअर्कामा समेत विरोधी बनेका यी समुदायले बाइबलको समेत अनेक तरिकाले ब्यख्या गरेको पाइन्छ । यसरी जथाभावी ब्याख्या गर्नु आफैलाई बेफाइदा हुन इसाइ समुदायको तर्क छ । यति मात्र होइन अरु समुदायको पनि जन्म हुदैछ । यसलाई इसाइ समुदायले कसरी नियन्त्रन गर्ने हो ।




धेरैले जिसस डिसेम्वर २५ जन्मेका भनिएपनि यसको पुष्टि भने हुन सकेको छैन । पवित्र बाइबलमा पनि उनको जन्मबारे यकिन मिति उल्लेख नभएको प्रोटेस्टेन्टहरु बताउछन । यसले गर्दा उनीहरुले यो फगत हो भन्छन । केवल देखाउनका लागि गरिने यस्ता कार्यक्रम गरिएको भनिएको छ । यो कहिले देखि शुरुवात भएको कुनै पनि तथ्य पनि नरहेको पुष्टि हुन्छ । यस्ता किसिमका पर्वलाई पनि बाइबलमा कतैे पनि मान्नु भनेर लेखिएकोले यो ब्यर्थको चाड भएको एकथरी इसाइहरुले बताइरहेको बेलामा ताइ न तुइका नेपालीहरु भने कि्रसमस इभका लागि ठमेलमा झुम्मिने गरेको पाइन्छ ।

बेथलेहेममा जन्मेका जिसस्लाई लपेट्ने कपडा सम्म भेटेका थिएनन भने उनी गरीव परिवारका पनि थिए । त्यसैले अहिलेका पोस्टरमा लगाएका लुगाहरु अति राम्रा देखिनले उनकै उपहास गरेको हो कि जस्तो लाग्ने उनीहरु बताउछन । किन यसरी अनेकौ तडकभडक । अझ जिसस्ले त कुनै मुर्तिलाई आफ्ने देव सम्झेर नढोग्नु भन्नु भएको छ । तर क्याथोलिक भने उनकी आमा मरियमको मुर्ति बनाएर पुजा आरती गर्ने गर्छन । यसले पनि इसाइ समुदायको उपहास गरेको देखिन्छ ।

मन्दिरहरु बनेका छन । त्यसभित्र धनदौलत थुप्रेका छन । बहिर गरीबहरु पैसाकै लागि झुम्मिरहेका छन । आवश्यकता नभएको पैसा जम्म भइरहेको छ भिमत्र जुन इश्वरले प्रयोग गर्दैनन । बहिर आवश्यकता भएर पनि पुर्ति गर्न सकिरहेका छैनन । अथाह स्रोत भएको यो पृथ्वीमा कति भोकै छन भने कति भोजन खेर जान्छन । यो त मानिसहरुको संसारीपनले हो । कि्रसमस पनि यस्तै एउटा उदाहरण हो ।

छेकेन छेकेन देउराली डाँडा हुस्सु र कुइरोले

squirrel

Dhanaraj Gurung member of Constituent Assembly of Nepal in Paragliding

people were watcing paragliding in syanja

Wonderful ! male goat giving milk

Where you stay now? In this world something wonder happens in every moment. Likewise in Nepal a male goat giving milk. ' Before a month he goat trying to suck his nipples,' farmar Bal bahadur told, 'we request to check out to vatenery doctor, and he found out it that gives milk.'

Really, this happens in Bharatpur munucipality in chitwan distric. Daily hundreds of people comes to watch him. 'Wonderful !, very wonderful', said a wit woman, 'never heard but saw today.' Somebody guess that it is the symntoms of climate change.

स्कुल छाडी भाई स्याहार्दै

आँगन अर्काको बारीमा बदम खोज्दै थिए उनीहरु । ुखोइ त बदमै रहेनछ्ु ९ वर्षे पूजा बस्नेतले साना भाइहरुतिर पुलुक्क हेर्दै भनिन् ुतिम्ले पायौँ ु
मुडुला कपाल छोटा छोटा लुगा । पसिना र धुलोले लिपिएका चिचिला अनुहारहरु । दिदीका कुराले खिस्स हाँस्दै माइलो भाइले ओठ चलाए ुकाँ पाउनु सब्बै सकिएछ ।ु बारीमा बदम खोज्दा नपाएपछि नवलपुर ५ सिन्धुपाल्चोकका ती केटाकेटी दिक्क पर्दे थिए । ुभोक लागि सक्यो अब भाँडा माझ्न जानु पर्छु दिदी पुजाले निन्याउरो मुख गरिन् ुभाँडा माझेपछि त कसो खान नपाइएला ।ु

दिनमा साह्रै भोक लाग्यो भने पुजा र उनका भाइहरु नजिकै रहेको बजार पुग्छन् । होटलका जुठाभाँडा सफा गर्छन् केही खानेकुरा पाउँछन् । साँझ घरमा आइपुग्दा मात्र उनीहरुले बाबा आमालाई भेट्छन् । कहाँ जान्छन् त दिनभर बाबा आमा

ुकाँ जानु नी काम गर्न जानु पर् यो नीु उनीहरुकी आमा सरस्वती ५२ ले भनिन् ुदिन भर काम नगरि साँझलाई चारा जुर्दैन के गर्नु ु

मंसिर पुषको चिसो मौंसम होस् या बैषाख ज्येठको गर्मि । धेरै गरिब नेपालीका झै सरस्वतीका बूढाबूढीको दैनिकी पनि उही हो साहुकोमा काम गर्न जानु । धेरै सन्तानका अभिभावक भएपछि उनीहरुले पूजा जस्तै सन्ततीलाई्र न राम्रो शिक्षा दिन सक्छन् न खुराक नै ।

ुकहिले काम पाइन्छ कहिले पाइँदैन्ु पूजाका बाबा कृष्णबहादुर ६० भन्छन् ुकाम पाएपनि पैसा कम छ खानलाई पनि पुग्दैन । कसरी पढ्नलाई पुग्नु ।ु
उनी पनि गाउँघरमा पाएसम्म दिनहुँ ज्यामी काममा खट्टिन्छन् । त्यो पनि पाइएन भने दाउरा चिर्ने भारी बोक्ने काममा दिन बिताउँछन् उनी । ुत्यही पनि कहाँ राम्ररी काम गर्न सकिन्छ रु भर्खर कामबाट घर फर्केका कृष्णले खुट्टातिर हेर्दै भने ुयसले राम्ररी काम गर्नै दिँदैन ।ु

एक वर्ष अघि ट्रक दुर्घटनामा उनको खुट्टामा ठूलो चोट परेछ । धेरै हिँड्दा र भारी बोक्दा उनलाई समस्या पर्छ । ुकाममा नजाऊ खाना कसरी जुटाउने जाउँ खुट्टान यस्तो छु उनको बोलि एक्कासी बन्द भयो । बाउका कुराले छोराछोरी पनि मलिन भए । सरस्वतीले भने यस्ता बातचित सुन्न पाइनन् ।

घामले डाँडा पछाडी थकाइ मार् यो । काममा बजार गएका मान्छे मात्र हैनन् चार खोज्न गाउँ चाहर्ने चराहरु पनि गुँडमा फर्किए । सबै आ-आफ्नो मेलोमेसोमा लाग्दा आमा सरस्वतीलाई पनि आँगनका दाउरा उठाउनको हतारो भयो । ुपुजा!ु आमाको चर्को स्वर सुनेपछि पूजा दाउँरा उठाउन बाहिर निस्किइन । ६ वर्षे माइला र ४ वर्षे साईला पनि दिदीको पछि दकुरे । अढाई वर्षे कान्छा पनि कराउँदै पछि लाग्यो ।

केही बेरमै सबै बाख्राका पाठापाठी झै हुरुरुरु भित्र पसे । कोठभित्र असरल्ल छाडिएका पुराना लुगाफाटा भाँडाकुँडाका आडैमा दाउरा थुपि्रए । उनीहरु काम भ्याएर कोठामा तेसा्रएको फलेकमा गुटुमुट्टीए । ुहाम्रो खाट हो योु मझेरी आडैको फलेक देखाउँदै पूजाले भनिन् ुसबैजना यहीँ सुत्छौं ।ु यति भनिसकेपछि उनी भाइहरुसँग ढुकुमुकु बाजी खेल्न थालिन् ।

साना नानीहरु खेल्न थालेपछि सरस्वतीले चुल्हो सल्काउ लागिन् । बूढा कृष्ण पुराना दिन तिर फर्कन थाले । उनी सानैमा कामको खोजीमा गाउँले सँग मिलेर भारत पुगेछन् । त्यहाँ दश वर्ष मजदुरी गरेपछि मात्र उनी देश फर्किए तर रित्तो हात लिएर ।
ुकाम गर्ने ठाउँमा पैसै दिँदैन्थेु उनले भने ुअरुतिर काम नपाएपछि खानाको लागि मात्र भएपनि काम गर्नु पथ्र्यो ।ु बेलैमा अक्षर नचिनेकाले आफूले धेरै दुःख पाएको उनले बताए ।
बल्ल तल्ल अरुको सहयोगमा भाडा जुटाएर उनी नेपाल फर्कन सके । ुदुई दशक काठमाडौंमा मजदुरी गरेँु सरस्वती तिर फर्कदै उनले भने ुगाउँ फर्किए लगत्तै दश वर्ष अगि उनीसँग बिहे भो ।ु लगालग ४ छोराछोरी जन्मिए । यतिका सन्तान जन्मिएपछि मात्र उनको आँखा खुल्यो ुधेरै पाउँदा दुःख हुने रहेछ ।ु
साहुले दिएको सानो बारी उनीहरु अधियाँ कमाउँछन् । कति आउँछ त त्यहाँबाट ुकति हुनु लगाएको मकै बाँदरलाई ठिक्क हुन्छु कृष्णले दिक्क मान्दै भने ुफलाएको कोदोले महिना दिन पनि खान पुग्दैन् ।ु

उनीहरुको नाममा अहिले त्यही एउटा घर छ । घर पनि स्थानिय कमल खत्रीको जग्गामा बनाइएको छ । ुयहाँबाट पनि कहिले हट्नु पर्ने हो थाहा छैन्ु कृष्ण अब भावुक हुन् थाले ुबेघर भइयो भने झन् बिचल्लीमा परिन्छ ।ु

सरस्वती पनि ६ वर्ष देखि रोगि भएकी छिन् । मकवान पुर माइति भएकी उनलाई पेटको बिमार छ । खर्चपर्च नभएका कारण बिगत ४ वर्ष देखि माइति पनि जान पाएकी छैनन् ।
ुम त अब केही गर्न नसक्ने भैसकेँु चुल्होमा दाउरा मिलाउँदै उनले भनिन् ुभाँडा मोल्न जान पनि सकिन भने यिनीहरुलाई क्यारी ख्वाउँने हो भन्ने चिन्ता लाग्छ ।ु

पूजा र उनका भाइहरु कोठाको कुनैमा रहेको माथिल्लो तला उक्लने लिस्नु आडैमा खेल्दै छन् ।
एक वर्ष अगिको कुरो । टाकुरे प्राविमा गरिब बच्चाहरु पढ्न मघत गर्न बेल्जियम एक नागरिक आएछन् । पूजाको नाम पनि त्यसैमा पर् यो । आमा बाबा काममा जाने। । साना भाइहरु हेर्न जिम्मा पूजाकै हुन्थ्यो ।

ुघरमा भाइ हेर्नुकी स्कुल जानु ुउनले भनिन् ुएक कक्षा पनि राम्ररी पढ्न पाइन् ।ु
कहिले काहीँ आमाले भाँडा माझेको होटलबाट ल्याए दिउँसो खाजा खान पाउँछन् उनीहरुले । वा आफै पनि भाँडा माझ्न गइन भने उनले आफू सँगै भाइहरुलाई पनि खाजा पुर् याउन सक्छिन् । ुनत्र त दिउँसो भोकै परिन्छ ु उनले गुच्चा जस्ता आँखा चम्काउँदै भनिन् ुसाँझ पनि भोकै परिन्छ कहिले त ।ु

गाउँमा आफूसँगै हुर्केका साथीहरु छन् उनका । तर उनी सधैं भाइहरुसँगै हुन्छिन् । गाउँले साथीहरुको दाजोमा जान सक्दिनन् उनी । ुअरुकै झैँ खान लाउन त मन लाग्छ नी ुअफ्ठ्यारो मान्दै उनले भनिन् ुतर हामी गरिब छौं नी त काँ सक्नु ु

घर खर्च चल्ने आम्दानी हुने काम पाए सजिलो हुने कृष्ण बताउँछन् । ुयिनीहरुले पनि पढ्न पाउँथेु उनी भन्छन् ुआफू बाँचेसम्मसँगै राखेर पढाउने इच्छा थियो ।ु
कृष्णले यस्तो भन्दा पूजा बाउको मुखमा हेर्दै थिइन् । उनलाई पनि स्कुल जान मन छ । आफूसँगै भाइहरुलाई पनि अक्षर चिनाउने धोको छ उनको । मुखमा माड पूर् याउन गाह्रो छ उनको परिवारलाई । यस्तो अवस्थामा आफ्नो धोको कसरी पुरा हुने हो पूजालाई थाहा छैन !

ठुलो मान्छे बन्नु छ wanna be great one

नेत्र तामाङ


ुरुघाले समातेर आज स्कुल नै जान पाइनु सिर्जना कुमाल १० ले भनिन् ु कति असजिलो जीउ पनि दुख्ने साथी पनि भेट्न नपाइने ।ु

कुमाल घर नजिकैको नागर्जुन ठूलागाँउ माविको कक्षा २ मा पढ्दै छिन् । मातृ नेपाल अपाङग संघ जितपुरफेदी काठमाडौंमा उनको साँझ विहान बित्छ ।
कुमालका बाबा ब्लडक्यान्सरका कारण केही वर्ष अगि बिते । उनकी आमा बालाजुमा मजदुरी गर्छिन् । उनी र उनका दाई यहीँ आएर पढन् बसेका छन् ।
उनका दाजु जनक ५ मा पढ्दैछन । त्रिशुली पीपलटारका यी दाइबहिनीलाई अब यतै रमाईलो लाग्न थालेको छ । भविष्यामा सेना बनेर देशको सेवा गर्ने रहर बोकेका जनक दैनिक स्कुल जान मन पराउँछन ।

जीतपुरमा रहेको यो संघ बनाउनका लागि गाविसले ४ रोपनी जग्गा प्रदान गरेको थियो । कुमाल जस्ता त्यहाँ रहेका २४ बालबालिकालाई पोषण युक्त खानेकुरा ख्वाउनका लागि डिजी पोल्ट्री फार्म मैपीले हप्ताको ५ केजी कुखुराको मासु पठाएर सहयोग गर्छ । ु५ वर्ष भन्दा बढी भैसक्यो मासु ल्याइदिन थालेकोु भान्छामा काम गर्ने राधा फुयाँलले बताइन् । ७ वर्ष देखि श्रीमान वेपत्ता भएपछि उनी यहाँ काम गर्दै आएकी छिन् । उनका एक छोरा र एक छोरी यहीँ राखेर पढाउँदैछिन् । ुकाम पनि यहीँ गर्छुु उनले भनिन् ।


कुमाल त रुघा लागेर गत मंगलबार स्कुल जान पाइनन् । तर त्यहीँ बस्ने उनकी साथी कुसुम भने कहिल्यै स्कुल गएकी छैनन् । उनका खुट्टा सानै देखि निक्कै कमजोर छ ।
ुसबै स्कुल जान्छन म त यहीँ नै पढ्छु यहाँ दुई कक्षामा पढ्दै गरेकी चितवनकी कुसुमले भनिन् ुस्कुल जान नपाउँदा नरामाईलो लाग्छ ।ु

उनले हरेक वर्ष स्कुलको परिक्षा पनि सोही संस्थामा बसेर दिन्छिन् । पास पनि हुन्छिन् । ुजाँच लिन सरहरु यहीँ आउनु हुन्छु उनले भनिन् ।

१४ वर्ष की उनले ढिलै भएपनि पढाइ सुरु गरेकी छिन् । ६ बर्ष अघि उनका काकाले यहाँसम्म ल्याए पछि उनको पढाइ शुरु भएको थियो । जीवनका लागि पढाइ महत्पुर्ण भएको उनले वताइन ।

आफै पनि अपांग र टुहुरो भएकाले नरबहादुरले जितपुरमा यो संस्था खोले । आफू जस्तै अपांगहरुको हितको लागि उनले यो ठाउँ बनाए ।

यसको भवन निर्माण गर्न मन्डला ट्रेकिङका भिम तामाङले सहयोग गरेका छन् । केटाकेटीका लागि चाहिने खाद्यान्नमा पशुपति रोटरी क्लबले वार्षिक २५ हजार सम्मको सहयोग गर्छ ।
आफूले बेलैमा राम्रो अवसर नपाएकोले धेरै पढ्न नसकेको नरबहादुर बताउँछन् । ुएक त अपांगलाई राम्रो नजरले हेरिँदैनु उनले भने ुअर्को अवसरहरु निक्कै कम मात्र दिइन्छ ।ु उनी अगाडी थप्छन् ुत्यसैले मैले उनीहरुको हेरचाह गर्ने काम अगाडी बढाएको हुँ ।ु


हुम्लाकी रीता राउत रसुवाकी श्रृष्टि राजु पुजा राजकुमार तामाङ पनि यहीँ बस्छन् । गरिबीका कारण अभिभावकले पढाउन नसकेपछि उनीहरु यहाँ आइपुगेका हुन् ।


आफ्नी आमा अर्कैसँग गएपछि बाले अर्की भित्राएपछि धादिङकी साजु र सुजन लामा पनि यही आइपुगे । पाठेघर क्यान्सर भएर आमाको मृत्यु भएपछि अर्जुन लामिछाने १० पनि यतै आइपुगे ।
ुम यहीँ बसेर राम्ररी पढ्न सक्छुु लामिछानेले भने । गायक बन्ने सोच लिएका १३ वर्षे दिनेश विक ५ कक्षामा पढ्दै छन् । ुमलाई मादल पनि बजाउन आउँछु उनले भने ।

यहाँ रहेका २४ केटाकेटीका आफ्नै कथा छन् । नियमित पढाइ अवलोकनका लागि बिभिन्न संस्थाले स्वयंसेवा दिइरहेका राउत बताउँछन् ।
बिभिन्न सर्वेक्षणले नेपालमा कुल जनसंख्यको ७ प्रतिशत जनसंख्यामा अपांग रहेको देखाएको छ । यी मध्ये सबैभन्दा संवेदनशील बालबालिका नै हुन । यस्ता बालबालिकाको संरक्षणमा कमैले ख्याल राखेका छन् ।

रुसमा बन्यो मान्छेको तरकारी

तीन जनाको एक समुह मिली रुसमा एकको हत्या गरी उनको मासु खाएको रहस्य खुलेको छ । रुसको एक गाँउमा उक्त घटना भएको थियो । प्रहरीले दिएको जानकारी अनुसार २५ बर्षीय युवकको मासु खाएर नसकिएपछि नजिकैको पसलमा समेत बेच्न राखेका थिए ।

मानिसहरुले खाए खाएनन उनीहरुले नबताएको प्रहरीले जनाएको छ । अहिले ती मानिसलाई अनुसन्धानका लागि राखिएको छ । अपराध प्रमाणित भएमा १५ बर्षका लागि जेल चलान गरिने रसियन समाचार एजेन्सीले बताएको छ ।

Microsoft cuts 800 jobs, completes layoff plan

SEATTLE (Reuters) - Microsoft Corp said on Wednesday it is cutting a further 800 jobs across its operations, on top of 5,000 jobs already eliminated under a plan to reduce costs that was announced in January.
A spokesman for the world's largest software firm said the latest job cuts are spread across the company's global operations, but about 200 are in and around its headquarters in Redmond, Washington.
Microsoft originally had planned to cut 5,000 jobs, or about 5 percent out of 96,000, before June 2010. The Microsoft spokesman said that plan has been expanded with the new layoffs and is now complete, well ahead of schedule.
As of October 23, Microsoft had 91,005 employees worldwide, according to its website.

Cameron Diaz

Cameron Diaz works the red carpet at the New York premiere of The Box on Wednesday (November 4).
The 37-year-old actress, who posed for photos with costar James Marsden and director Richard Kelly, wore a beautiful RM by Roland Mouret “Electra” cocktail dress to the premiere.
In The Box, Cameron and on-screen husband James can get a cool million bucks if they push a button on a box offered to them by a stranger. But by taking the money, someone they don’t know will die.
When Parade Magazine asked Cam if she’d push the button, she said, “It’s not a decision that you take lightly, especially when you know the ugly consequences.
“We’re all offered little buttons to push every day of our lives. I think the bottom line is, ‘Nothing is for free.’”Read more: http://justjared.buzznet.com/tags/cameron-diaz/#ixzz0VzNy6eJQ

Filmmaker Sebastian Gutierrez writes and directs this ensemble comedy following 10 Los Angeles women over the course of 24 hours. When porn starlet El

Filmmaker Sebastian Gutierrez writes and directs this ensemble comedy following 10 Los Angeles women over the course of 24 hours. When porn starlet Electra Luxx (Carla Gugino) discovers that she's pregnant, her wild world of pleasure and excess is suddenly turned upside down. Subsequently stuck in an elevator with neurotic Doris (Connie Britton), Electra realizes she's standing at a pivotal crossroads in life. Meanwhile, adult-film up-and-comer Holly Rocket (Adrianne Palicki) struggles with her reluctance to go girl-on-girl in front of the cameras by putting on a private show with her sexy friend Bambi (Emmanuelle Chriqui); a therapist (Sarah Clarke) turns to the bottle after discovering her husband has been unfaithful; a flight attendant (Marley Shelton) applies for membership in the Mile High Club with a famous passenger; and a precocious teen (Isabella Gutierrez) realizes that the adults in her life aren't nearly as well-adjusted as they'd like her to believe.

AFI's 100 YEARS...100 MOVIES

LOS ANGELES Calif. - The American Film Institute (AFI) tonight announced the 100 greatest American movies of all time, as selected by a blue-ribbon panel of leaders from across the film community.

Voted the number one movie was CITIZEN KANE, Orson Welles' 1941 classic, which he directed, produced, wrote and starred in at the age of 25. The rest of the top ten, in order, are: CASABLANCA (#2), THE GODFATHER (#3), GONE WITH THE WIND (#4), LAWRENCE OF ARABIA (#5), THE WIZARD OF OZ (#6), THE GRADUATE (#7), ON THE WATERFRONT (#8), SCHINDLER'S LIST (#9) and SINGIN' IN THE RAIN (#10).

"This is an exciting moment in American film history," said AFI Director and CEO Jean Picker Firstenberg. "As the end of this century approaches and we reflect on its defining achievements, among the most powerful and successful is, without question, the motion picture. Through the collective judgment of leaders from across the American film community, from both in front of and behind the camera, AFI has identified 100 movies which set the standard and mark the excellence of the first century of American cinema. Movies are an intensely personal experience, and it's certain that this list will generate a broad range of opinion and discussion. AFI welcomes this dialogue and hopes to achieve an increased regard, respect and appreciation for this great American art form."

AFI's 100 Years...100 Movies is an 18-month celebration that began last November when AFI invited more than 1,500 leaders from across the American film community - screenwriters, directors, actors, producers, cinematographers, editors, executives, film historians and critics, among them - to choose from a list of 400 nominated films compiled by AFI and select the 100 greatest American movies. The nominated films were all made in the first 100 years of American cinema (1896-1996). Movies produced after 1996 were not included.

The top 100 movies were unveiled during a special three-hour program broadcast tonight on CBS Television, produced by Gary Smith. Next week, Turner Network Television (TNT) will begin airing 10 one hour specials, produced by Mel Stuart and Richard Schickel, one broadcast each Tuesday night for 10 consecutive weeks, providing an in-depth look as to why these 100 movies are considered the greatest of all time. In addition, Turner Classic Movies (TCM) will air a cable festival this fall that features many of the movies. And the 100 films will be available in videostores across the nation as part of this special celebration, with labels designating these films as part of AFI's 100 greatest list.

नारुतो The Naruto : cartoon series

नेत्रबहादुर तामाङ

पहेँलो कपाल माथितिर उठेको । शिरमा फेटा बाँधेको जोशिलो केटो । यति मात्र होइन निलो आँखा हासिला अनुहार सुन्तला रंगको पहिरन चप्पल लगाएको केटो । तिमीहरुले थाह पाइसक्यौ होला यसपाला हामी नारुतोलाई भेट्दैछौ ।

नारुतोले हातमा चक्र लिएका हुन्छन् । यसका लेखक मासासी किसिमोता हुन् । सन् १९९७ बाट ुअकामरु जम्पु पत्रिकामा नरुतोलाई कमिक्सको रुपमा प्रकाशित गरिएको थियो । उनले धेरैको प्रशंसा पाए । त्यसपछि सन् १९९९ मा शोनेन जम्प नामक पत्रिकामा यो कार्टुन प्रकाशित हुन थाल्यो । यो श्रृङखला अहिले पनि जारी छ ।

टिभी टोकियो एनिम्याक्स र कार्टुन नेटवार्क मार्फत सानो पर्दामा अक्टोबर ३ २००२ बाट यसको प्रसारण सुरु भएको हो । यसका निर्देशक हायतो दाते हुन् ।

हामीले अंग्रेजी भाषामा हेर्दै आएको यो कार्टुन जापानीज कमीक्स श्रृखला हो । कार्टुनका नायक नरुतो उजुमाकीको नामबाट नै यसको नामांकरण गरिएको हो ।

उनको बाल्यकाल दुःख थियो । किनभने बाह्र बर्ष पहिले गाउँमा फ्याउरोको अक्रमणबाट उनको बाबाको मृत्यु भएको थियो । त्यो गाँउ निन्जा सेनाको सुरक्षामा थियो । आक्रमणमा परी धेरै सेना र उनका बाबाको पनि मृत्यु भयो ।

टिम सेभेन

ठूलो भएपछि उनी ुटिम सेभेनु मा संलग्न हुन्छन । जसका सदस्यमा ससुके उचिहा र सकुरा हरुना थिए । सकुरालाई यस कार्टुनमा नायिकाको भुमिका दिएको छ । ुटिम सेभेनु समुहले गाँउलेहरुलाई विपतको बेला सघाउँथ्यो ।
गाँउलेले चाहेको समयमा विभिन्न मिसनहरु पुरा गथ्र्यो । मिसनका क्रममा नरुतोले धेरै साथी बनाए । निन्जा सेनाले पनि उनीहरुलाई मन पराउन थाल्यो । उनी निन्जा सेना प्रमुख अर्थात हकेज बन्न चाहन्थे । तर यो सजिलो थिएन ।


नारुतोका दुश्मन पनि थिए । उनलाइ सानैमा मिजुकीले मार्न खोज्छ । तर उनका गुरुले बचाउँछन । उनका गुरुलाई भने मिजुकीले बाँकी राख्दैनन । सानैमा चक्र बनाउन सिकेका थिए उनले । जसको नाम थियो जुत्सु चक्र । मिजुकीबाट बाच्नका लागि बनाएको यस चक्रले उनले शत्रुहरु पनि सजिलै मार्न सक्थे ।
उनको काम र साहसका कारण निन्जामा प्रवेश गराउने विषयमा चर्चा चल्छ । तर यसका लागि त परीक्षा नै पास गर्नुपथ्र्यो । उनका समुहका सदस्यहरु निन्जाको परीक्षामा पनि सहभागी हुने मौका पाउछन । उनीहरु परीक्ष दिन जाने बेलामा ओरोचिमारु नामक अपराधील गाउँका तेस्रा हकेजको हत्या गरिदियो ।

ओरोचिमारु मोस्ट वान्टेड लिस्टमा थिए । उनी पहिला निन्जाका सेनामा थिए । त्यसताका नराम्रो काम गरेकाले उनी निकालिएका थिए । यसैको बदला उसले लिएको अनुमान सबैले गर्छन । कथा यसरी नै अगाडी बढ्छ ।

नरुतोको यात्रा आज संसार भर विभिन्न टेलिभिजन च्यानलबाट प्रसारण भइरहेको छ । यसका भिडियो गेम पनि बनिसकेको छ । यसलाई सोनी माइक्रोसफ्ट् र निन्टेन्डोले बहिर ल्याइसकेको छ ।
रमाइलो कुरो नारुतोको चक्रलाइ आजभोलि पनि जापानीजहरु विश्वास गर्छन । फरक पात्र तयार गर्नका लागि उनले अरु कमिक्स पनि बनाएका थिए । तर उनले त्यसलाई निरन्तरता दिएन ।
अहिलेसम्म यसका छ वटा फिल्म बाहिर आइसकेको छ उनको । पहिलो ुनिन्जा क्लास इन द ल्याण्ड अफ स्नोु अगस्ट २१ २००४ । दोस्रो ुलेजेण्ड अफ द स्टोन अफ गेलेलु अगस्ट ६२००५ । तेस्रो ुगर्जियनस अफ द कि्रसेन्ट मुन किङडमु अगस्ट ५ २००६ । चौथो ुनरुतो सिपुदेन द मुभिु अगस्ट ४ २००७ । पाचौ ुनरुतो सिपुदेन २ बोन्डसु अगस्ट २ २००८ । भर्खरै आएको ुनरुतो सिपोदेन ३ इनहेरिटरस् अफ दि विल अफ फायर अगस्ट १ २००९। यसको फिल्मले राम्रै बजार पाएको थियो ।
कार्टुनमा स्वर दिएका छन तोसियो मसुदाले । २२ भाग भएको यो अपि्रल ३ २००३ मा आएको थियो । ुनरुतो ओरिजिनल साउन्ड टयाक्सु दोस्रो मार्च १८ २००४ मा भाग तीन अपि्रल । त्यस्तै गरी चार वटा भिडियो एनिमेसन पनि बजारमा आइसकेको छ ।
व्यापार
जापान र अमेरिकामा यसले राम्रो व्यापार गरेको छ । यसको भाग ३६ महंगोको रुपमा निकालिएको थियो । ७१ लाख प्रति विकि्र पनि भएको थियो । यसको भाग ४३ पनि एक वर्ष भित्रमा ११ लाख प्रति बिकि्र भयो । भाग ४१ ४२ र ४३ भने ४२ लाखको हाराहारीमा बिकि्रभए । यसको लोकपि्रयता बढ्दै गएपछि बिभिन्न आवार्ड पनि पाएको थियो ।

लिटिल लेडी टयालेन्ट सो - २००९ कसले जित्ला ?

-नेत्र तामाङ

जेम्स स्कुल कक्षा ५ धापाखेल ललितपुरमा पढ्ने जस्मिन आचार्यलाई स्कुल छुट्टी हुनेबित्तिकै जमलस्थित राष्ट्रिय नाचघर पुग्नुपर्छ । किन त ुधेरै कुरा सिक्नुपर् यो निु उनले भनिन् ुलिटिल लेडी ट्यालेन्ट सो हुँदैछ त्यसैको तयारीका लागि हो ।ु फुस्रदको बेला गीत गाउन मन पराउने उनी यस प्रतियोगितामार्फत आफ्नो व्यक्तिŒव निखार्ने सुरमा छिन् ।

उनीसँगै २५ जना प्रतियोगी छन् ुमिस लेडी टयालेन्ट सोु मा । विभिन्न विद्यालयका ९ दखि ११ वर्ष उमेरका छात्रालाई प्रशिक्षणमा सहभागी गराइएको छ । ुलिटिल लेडी टयालेन्ट सो - २००९ु नाम रहेको यस प्रतियोगिताका लागि सोमबारदेखि राष्ट्रिय नाचघर जमल काठमाडौंमा प्रशिक्षण सुरु भएको छ । कलाकार वीरेन्द्र हमाल सहभागीलाई अभिनय र शारीरिक अभ्यासमा सघाउँदै थिए । उता भुवन अछामी नृत्य सिकाउँदै थिए ।

बेलुकी ४ देखि २ घण्टको समय प्रशिक्षणका लागि छुट्याइएको छ । काठमाडौं जेसिआई नेपालको आयोजनामा भइरहेको सो प्रशिक्षण दस दिन चल्नेछ । प्रशिक्षणमा आउन पनि उनीहरुले ५८ जनामा प्रतिस्पर्धा गरेका थिए ।

इटहरी सुनसरीबाट आएका अकृति दाहाललाई यस कार्यक्रममा सहभागी हुन पाएकामा रमाइलो लागेको छ । ुकाठमाडौंमा धेरै साथी बनाउन पाएको यो पहिलो पल्ट होु उनले थपिन् ुयहाँ आएर मैले नडराई बोल्न सक्ने भएकी छु ।ु लिटिल लेडी बन्न पाए पनि नपाएपनि यो कार्यक्रमबाट आफूले धेरै सिक्ने उनले बताइन् ।

पिस जोन हायर सेकेन्डरी स्कुल इटहरीको कक्षा ६ मा पढ्दैछिन् उनी । उनीसँग प्रतिस्पर्धामा काभ्रेबाट अरसु मास्के पनि आइपुगेकी छन् । अरुलाई मद्दत गर्ने लक्ष्य बोकेकी उनी मल्पी इन्टरनेसनल स्कुलको ७ कक्षामा पढ्दैछिन् । भविष्यमा डाक्टर बन्ने लक्ष्य बोकेकी अश्रिय धिताल एडि्रना लामा समिका श्रेष्ठ निलााजना मिश्र पनि धेरै कुरा सिक्ने आसामा यहाँ आएका छन् ।

सम्वाददाताले तस्बिर खिच्दै गर्दा उनीहरु रमाइलो मानिरहेका थिए । ुमेरो पनि राम्रोसँग है अंकलु जेम्सको कक्षा ५ मा पढ्दै गरेकी ओजस्वी पियाले भनिन् ुलिटिल लेडी बन्ने गरी खिच्दिनुस् ।ु टाइम्स मावि कुलेश्वरमा पढ्ने दिक्षीका श्रेष्ठ भने आफूमा के प्रतिभा रहेछ भनी जान्न उत्सुक रहेको बताइन् । यता अन्तरीक्षयात्री बन्ने सपना बोकेकी मेरिना खिम्बाजुलाई भने जित्नु नै सहभागी हुनुको लक्ष्य हो भन्ने लाग्छ । उनी भक्तपुरको जेसिस स्कुल कक्षा ६ की छात्रा हुन् ।

उपाधि जितेमा के गर्ने नि ुसाथीहरु सबैलाई बोलाई रमाइलो गर्छुु जेम्स कक्षा ६ मा पढ्दै गरेकी निर्देशा राईले भनिन् ।
ुहामी त नजिते पनि खुसी नै हुन्छौंु पछाडिबाट राईकी साथी रेनिशा रौनियार बोलिन् । वक्तृŒवकला मनपर्ने सेफाली गौतमलाई यो कार्यक्रमले थप सहायता मिल्ने बताउँछिन् ।

फोटोग्राफर राजभाइ सुवाल पनि तस्बिर लिन व्यस्त देखिन्थे । प्रशिक्षणमा व्यस्त थिए कोरियोग्राफर वीरेन्द्र हमाल । मलिन संगीतमा कसरी बोल्ने कसरी अगडि बढ्ने भनेर सिकाउँदै थिए उनी । कार्यक्रम नेतृŒव तथा व्यक्तिŒव विकास आत्मविश्वास तथा क्षमता प्रदर्शन गराउन भएको काठमाडौं जेसिआईकी उपाध्यक्ष एवं कार्यक्रम संयोजक समा बस्नेतले बताइन् । बालिकामा लुकेर रहेको प्रतिभा प्रस्फुटन गराउने र उनीहरुमा थप अत्मविश्वास बढाउन कार्यक्रमले सघाउने उनको भनाइ छ ।
सबै बहिनीहरुलाई प्रशिक्षणमा भ्याइनभ्याइ छ । कोही आमाबाबाका साथमा आएका छन् भने कोही आफन्तसँग । सबैको एउटै लक्ष्य छ ुलिटिल लेडीु बन्ने । त्यसैले आउँदो बिहीबारसम्म आफ्नो भाग्य पर्खिरहेका छन् सबै । काठमाडौं जेसिआईले यस्ता कार्यक्रम सन् १९८८ देखि गर्दै आएको छ । यसको फाइनल राष्ट्रिय नाचघर जमलमै हुनेछ ।

-नागरिकको जुनकीरीमा २०६६ असोज २४ मा प्रकाशित

New Bentley Continental GT Car

रेडियोमा मन्दिप Mandip Guragain

नेत्रबहादुर तामाङ

स्कुलबाट छुट्टिने बितिकै उनलाइ भ्याइनभ्याइ हुन्छ । हरेका सोमबार र बिहिबार स्कुल सकिन साथ हतार हुन्छ उनलाइ । सीधै सिहंदरबारतिर लाग्छन । परिचयपत्रमा एकातिर स्कुलको कार्ड छ अर्को तिर सिहंदरबारको ।

उनी सेन्ट जेभियर कक्षा ६ जवलाखेलमा पढ्दैछन । मन्दिप गुरागाँई ११ लाई भ्याइनभ्याइ भएको बेलामा सोधियो भने उत्तर आउछ ुरेडियो नेपालमा जानुपर्छ एकछिन पछि समाचार भन्नुपर्छ हामीलेु उनले प्रष्ट पारे ुरेडियो नेपालबाट ५ बजे बाल समाचार प्रसरण हुन्छ हो त्यही जाने हो ।ु

ुसुचना बिना मानिस मानिसको दिनचर्या पुरा हुदैनु उनले भने ुहामीले सुचनामुलक समाचार र बालबालिका सम्बन्धी समाचार प्रसरण गर्नुपर्छ ।ु रेडियोमा बोले यता उनले धेरै साथीहरु बनाए रे । अझ मथिल्लो कक्षाका दाइदिदीले पनि उनलाई रेडियोको कार्यक्रम सम्बन्धी सोध्दा मन रमाइलो हुन्छ रे । ुयहाँ १३ जना छन बाल समाचार भन्नेु रेडियो नेपालकी विनिता चौधरीले भनिन्
ुउसको प्रस्तुति राम्रो छ भोलिका दिनमा उसको खुबीले राम्रै काम पाउनेछ ।ु

उनी रेडियोमा बोल्न थालेयता उनका बाबा महेन्द्रप्रसाद पनि मख्ख परेका छन । ुछोरालाई आफ्नै इच्छा अनुसारको काम गर्न दिने होु उनले थपे ुरेडियोमा पनि उनको चासो छ ।ु काका चिराजीवी भने मन्दिपले आफ्नो सपना साकार पारेकोमा खुसी लाग्छ रे ।

उनको बोल्ने कला मात्र होइन संगीतमा पनि उतिकै रुचि राख्छन । केही महिना अगडि उनले स्कुलमै पियनो कन्सर्ट गर्न भ्याए । उनको यो कलाले सबैलाइ उत्साही बनाए । सरमिस पनि त उनल्ााइ मन पराउन थालेका रहेछन । उनी पढाइलाइ पनि समय दिन्छन । यसको अलावा चित्रकलामा पनि रुचि रहेछ ।

बाबाआमा संगै सिनामंगलमा बस्दै आएका मन्दिपलाइ डाक्टर बन्न मन छ रे । रेडियोमा बोल्न चाहने साथीलाई के भन्न चाहान्छौ तुएकचोटि सिहंदरबार घुमौ साथी होु उनले सम्झिदै बने ुस्वर परीक्षण गरौ नेपाली भाषा राम्रो बनाउ कम्पीटिसन हुन्छ राम्रो गरौ बोल्न सकिहालिन्छ नि ।ु

दशैको भारी children working their dhasain vacation

नेत्रबहादुर तामाङ

ुपानी बोक्ने काम हाम्रो हो दाइु कानपुर मावि ८ मा पढ्ने भगवान तामाङले थाप्लोको नाम्लो खुकुलो पार्दै भने ुदशै आयो त्यसैले अहिले त रमाइलो छ पानी ओसार्न पनि ।ु काभ्रेपलााचोक कानपुर ३ भत्तेरेका भगवान यसरी नै दिनहुँ पानी ओसा्रछन । यो बेला उनले पधेँरामा धेरै साथी पनि भेट्छन । त्यसैले त यो बेला रमाईलो लाग्छ रे उनलाई ।

उनी मात्र होइन यहाँका भाइबहिनीको काम नै यही रहेछ । पानी ओसार्ने आमाबाबालाई सक्दो सहयोग गर्ने ।स्कुल बन्द होस या खुला । ुठुलाको काम त अरु धेरै हुन्छु सिमपानीका ज्ञानबहादुर तामाङले भने ुसानाले यही काममा सघाउछन ।ु उनी आफ्ना छोराका लागि पानी ल्याउन सजिलो होस भनेर डोको किन्न आएका रहेछन । यहाँका बासिन्दा पानी लिन टाढा जानुपर्ने भएकोले बोक्नका लागि डोको नाम्लोको प्रयोग गर्छन । यही बेला मकै बटुल्ने बारी खन्ने काम पनि हुन्छ । जसका लागि बालबालिका बाहेक सबै लागिपर्छन ।

ुपानी ल्याउनका लागि त सजिलो छैनु डोको बिसाउदै भगवानले भने ुदुई घण्टा लाग्छ हो जम्म ।ु उसो त पानी पुर्यापछि परिवारमा खानपिनको बन्दोबस्त लगाउने काम उनकै रहेछ । यस भेगका बालबालिकाले बिकासे धारा देखेका छैनन सुनेका मात्र छन रे । हुन त खानेपानीका लागि भनेर थुप्रै बजेट पनि आएको स्थानीयले सुनेका छन । कतिबेला आउने हो गाँउलेलाई थाहा छैन । ुसधै यस्तै होु यसपाला पानी पनि कम परेकोले दुःख भएको हो कि भन्ने प्रश्नको जवाफमा उनले भने ुस्कुल भए पनि नभए पनि हाम्रो उमेरका साथीहरु पानी ल्याउने काम नै गर्छन ।ु

यो समस्यालाई उनीहरु सामान्य नै ठान्छन यतिबेला किन त
ुदशै आयो सबैतिर रमाइलाु सात बर्षीय लामिन लामाले भनिन् ु नाटक पनि देखाउने रे गीत पनि गाँउछन नाच्ने हो ।ु स्कुलमा दशैतिहारको लागि एकै पटकको छुटटी दिएको छ । सधै पढाइ पढाइ भन्ने शब्दले वक्क भएका बालबालिकाको लागि यो उत्सव नै हो धित मर्ने गरी रमाइलो गर्ने । चङगा उडाउन मन लाग्छ कि लाग्दैन ुअह मलाई त उडाउन आउदैनु उनले भनिन । दिनभर साथी भाइ संग खेलिन्छ र पानी पनि ओसरिन्छ उनीहरुले भने ।

ुतामाङ सस्कृतिमा दशैलाई खासै महत्व नदिए पनि धुमधामका साथ मनाइन्छु लामिनका बाबा घनध्वजले भने ुभनिन्छ यो बेला बालबालिको रमाईलोको लागि पनि बाध्य भएर चल्नुपर्छ ।ु पानी लिन आएका साथीहरु एकले अर्कालाई हेर्दै हासेँ । ुदशैमा नयाँ लुगा लगाउने मामाघर जाने होु कक्षा ४मा पढ्ने वाङतेन थिङले भने ुटिका लगाइ जमरा राखेपछि पिङ खेल्ने हो धेरै रमाईलो हुन्छ त ।ु उनी झै भगवान लाइ पनि यो पर्व रमाइलो लाग्छ रे । ुयो बेला घुम्ने टाढाका आफन्तसंग भेटघाट गर्ने अति मज्जा पो हुन्छ त ।ु



कुरा उनको गाविसको मात्र होइन एक डाँडा पारी रहेका सिपाली गाविसको पनि उस्तै छ ।ुसरकारले बनाइदिएको धारामा पानी नआएको दुइ बर्ष भइसक्योु हर्कमान तामाङले भने ुपानीको मुलमा पुग्न दुइ दिन लाग्छ ।ु अधिकांश बस्ती तामाङ रहेको यी गाँउमा खानेपानीको समस्याले पिरोलि नै रहेको छ । ुठुलाको त अर्कै काम हुन्छु उनले भने ुदिनभर जसो पानी बोक्ने काम हाम्रो नै हो ।ु चाडवाडको रौस सबैलाई लागेको छ । उनी दशैका लागि उकाली ओराली गरिरहदा रमाइरहका थिए । सहरमा भएका पनि गाँउतिर फर्किरहेका छन । यस्तो भेटघाटमा सबैलाई दशैको उत्साह थपेको छ ।

दशै गाँउघर सम्म आइपुग्दा धेरै सरसामन जुटाउन सहर पनि धाउछन । कटुन्जेमा सरर बगिरहेको रोशी माथि एउटा झोलुंगे पुल । पुल तरेपछि चिउरा बोकेर उकालो चढिरहेका भेटिन्छन कति बालबालिकाहरु । यसरी उकालो लाग्दै गर्दा सिपालीका नानु मोक्तन १४ भेटिए । उनी संगै आफन्त पनि चीजबीज किन्न आइपगेका थिए । ुदशैमा खानु परेनु चिउरा किन भन्ने प्रश्नको जवाफमा उनले भनिन् ुआज एक दिन हो दुःख अनि भोलि देखि त साचो हुन्छ हो ।ु दुइ घण्टाको ठाडै उकालो यता उति भीर पनि कति डर नमानी उनीहरु उकालो चढिरहेका थिए ।

He has mental problems

बह्रा वर्षे पूर्ण तामाङ मानसिक रुपमा स्वस्थ छैनन् । शारीरिक रुपमा भने उनी स्वस्थ देखिन्छन् । उनी समयमा खाना खान्छन् । समयमै सुत्छन् ।

उनका बाबाका अनुसार ५ बर्ष सम्म उनी मानसिक रुपमा पनि ठीक थिए । काम सघाउन खेतबारीसम्म पनिसँगै जान्थे । साथी भाइसँगै खेल्थे । बाटोमा स्कुले केटाकेटी देखेपछि म पनि जान्छु भनेर उत्साहित हुन्थे ।

अहिले भने उनको अवस्था फरक छ । उनी घरको अगेँना नेर खेल्छन मात्र । खरानीसँग खेल्दैमा उनको दिन बित्छ । उनका उमेरका साथीभाई उनको नजिक पर्दैनन । केवल एक्लै खेलिरहन्छन । कसैसँग बोल्दैनन् पनि । भोक लागेपछि ुभात खानेु भन्दै कराउँछन् । छोराको यस्तो हाल देखेर बाबा सिरपाते दुखी छन् ।

ुबिगार गर्छ की भनेर अरुले अगि पर्न दिँदैनन्ु उनकी आमा फूलमाया भन्छिन् ुत्यसैले घर छाडेर कतै हिड्दैन् यो ।ु

सुरुका दिनमा उनीहरुले झारफुक पनि गरे । धामी झाँकि्रकहाँ पनि पुर् याए । तर त्यसले पुर्णमा कुनै सकारात्मक परिवर्तन ल्याएन । अस्पताल लगे ठिक हुन्छ भनेर पनि केहीले सुनाए । घरको कमजोर आर्थिक अवस्थाका कारण उनीहरुले अस्पताल पुर् याउन सकेका छैनन् ।

५ वर्षमा पुर्णमा मानसिक समस्या आएपछि उनले जे मन लाग्यो त्यही काम गर्थे । गाउँका कुखुरा फुत्काइदिने लखेट्ने जहाँ पायो त्यही दिसा गर्ने जस्ता काम गर्थे रे । उनको यो चालाले धेरै मान्छेले उनलाई पिट्ने र आफ्नो घर आउँदा हपार्ने गर्न थालेको फूलमाया बताउँछिन् । ुउसलाई त दुःख छँदैछ हामीलाई पनि दुःख भएको छ उसको अवस्थालेु पुर्णकी ठूलीआमा माइली तामाङ भन्छिन्ुकोही सहयोग गर्ने पाए उसको राम्रो उपचार हुन सक्थ्यो ।ु
पुर्णका बाबा खेतिपाती काम गर्छन । आमा पनि घरायसी काममै दिन बिताउँछिन् । अपांग संरक्षणका लागि सरकारले भत्ताको व्यबस्था गरेको छ । पुर्ण अपांगको वर्गिकरणमा ुगु वर्गमा परेका छन् । यसको अर्थ के हो भत्ता कसरी पाइन्छ न सिरपातेलाई थाहा छ न उनका आफन्तलाई नै ।

ुसबै कुरा थाहा पाउने भए अहिले सम्म उ ठिक हुन्थ्यो होलाु सिरपाते भन्छन् ुकसैले उपचारको बाटो देखाइदिए हामी खुसी हुन्थ्यौं । ु

रमाइलो रमजान HAPPY RAMDHAN

नेत्रबहादुर तामाङ

ुअल्लाहको नजिक हुने महिना यहि होु जमिया गौसिया असन्नुल बरकात स्कुल कक्षा ४ काठमाडौं नयाँबजारमा पढ्दै गरेकी रुक्साना खातुनले रमजान पर्व मनाउँदै गर्दा भनिन् ुनमाज र कुरान पढेर ब्रत बसेपछि अल्लाहको नजिक भइन्छ ।ु यति मात्रै होइन खातुनलाई यो पर्व रमाइलो पनि लाग्छ । पर्वमा रमाइलो गर्ने काइदा प्रष्टै छ उनलाई । ुआफन्तसँग भेटघाट गर्ने साथीसँग घुमघाम जाने मिठोमसिनो खाने र नयाँ लुगा लगाउने । यहि त हो रमाइलो गर्ने तरिकाु उनले मुस्काउँदै भनिन् ।

उनको स्कुलमा ६ कक्षा सम्म पढाइ हुन्छ । सबै मुस्लिम समुदायको मात्रै । स्कुलका अरु साथीहरु पनि घरमै रमाइलो गरि यो पर्व मनाउँछन् । रमजानको बेला स्कुलले १५ दिन छुट्टी दिएको छ । उनी स्कुल छुट्टीमा रमजान मनाउन आमाबाबासँग आफ्नो गाउँ वीरगाज गइन् । उनकी साथीहरु मुहम्मद सलामत हुसेन मुहम्मद नसीर सेख अब्दुल मन्नान जनकपुरको सुन्दरपुरतिर लागिसके । यता कक्षा चारकी सकिला खातुन भने स्वयम्भुमै बसेर मनाउँदैछिन् ।
यो वर्ष भदौ ७ गतेदेखि रमजान सुरु भएको हो । ुरमजान सुरु भएपछि घाम अस्ताएपछि खान खाएर बिहान ४ बजे सम्म खान पाइन्छु १४ बर्षीय मोहम्मद इमरान आलामले भने ुत्यसपछि त दिनभर खान पाइन्न एकदुइ दिन त गाह्रो हुन्छ पछि बानी पर्छ ।ु आलाम पद्मोदय उमावि पुतलीसडक कक्षा ७ मा पढ्छन् । धेरै साथीहरु दशै आयो भनी खुशि भएका बेला उनी भने रमजान आएकोमा रमाएका छन् । ुयही बेला त हो नि हजुरबा आमासंग भेट्नेु उनले थपे ुनयाँ लुगा लगाउन र मिठा-मिठा खानेकुरा खान पाइन्छ ।ु
रमजान शुरु भए पनि स्कुल आउन छाडेका छैनन् उनी । चाड पर्व मनाए पनि आफ्नो पढाइलाई त छुटाउनु भएन नीु उनले हाँस्दै भने । त्यसो त उनले मात्रै होइन सरकारी र गैर सरकारी स्कुलमा पढ्नेले रमजानकै लागि भनेर छुट्टी पाउँदैनन् । उनीहरुलाई इदको दिन मात्रै बिदा दिइन्छ । ुहामी त स्कुलमा विदाको लागि निवेदन लेखेर जान्छौं आलमले खुशी हुदै भने ुघरमा बसेर मान्न पाए कति रमाईलो कति ।ु ुयो संसारको सृष्टि साचालन र संरक्षण भगवान अल्लाहले गरेको विश्वास गर्छौु उनको नजिकै बसेका सलिना खातुनले रमजानको खास कुरा प्रस्टाइन ुउहाँकै सम्मानमा यो पर्व मानिन्छ ।ु चितवन गुाजनगरका उनी यसपाला यतै बसेर रमजान मनाइरहेका छन । आलाम पनि उनको कुरामा विश्वास गर्छन । आमाबाबाकासँगै पुतलीसडक बस्दै आएका उनको घर भारत विहारमा पर्छ ।

सबैलाई भाइबहिनीलाई रमजान मुबारक है त ।

बक्स स्टोरी

के हो रमजान

रमजान मुसलमानका लागि रमाईलो पर्व हो । यो एक महिना सम्म मनाइन्छ । यो समयलाई कुरानले ठुलो महत्व दिएको छ । एक महिना चल्ने यो पर्वमा सात वर्ष माथिकाले अनिवार्य रोजा बस्नुपर्छ । हज बाहेक रोजा नमाज जकात र फित्तरा यही महिनामा प्राप्त गरिन्छ भन्ने विश्वास गरिन्छ । घाम उदाउनुभन्दा डेढ घण्टाअगावै खानेकुरा खाइन्छ अनि शुरु हुन्छ रोजा । रोजा भनेको ब्रत बस्नु हो ।त्यो बेला पानी समेत खान हुन्न भन्ने विश्वास मुश्लिम समुदायमा छ ।

घाम अस्ताइ सकेपछि फलफुल खाएर रोजा खोलिन्छ । यो दिनहुँको नियम हो । रोजाको समयमा भने कुनै खान खानू हून्न थुक पनि निल्नु हुन्न भन्ने विश्वास गरिन्छ । ठुला मानिसले त सक्ला तर साना भाइबहिनीलाई भाने अलि गह्रो हुने गर्छ । सानालाई यस्तो कठिनाइ भएमा नै धर्म पाउने भनेर ठुलाले प्रोत्साहन गर्ने गर्छन । रोजाभर नियमित नमाज पढ्छन भने रातिको नमाजपछि कतिपयले मस्जिदमा गई तरावी नमाज पढ्छन ।

यो विशेष प्रार्थना हो । रमजानको अन्तिम दश दिन केही मुसलमान मस्जिदमै बस्छन् । आफन्त र साथीभाई भेटघाट हुँदा एकआपसमा अंगालो मार्छन् र भन्छन् ुरमजान मुबारक ।ु तीस दिनको रोजा पुरा भएपछि अन्तिम दिन इद हो । यस दिन महिलाहरु एकान्तमा गएर सामुहिक रुपमा नमाज पढ्छन भने पुरुषहरु इदगहमा । अन्त्यमा एक आपसमा अँगालो मारेर ुइदमुबारकु भन्दै बधाई साटासाट गर्छन ।




दानमा मुस्लिम

अर्थिक रुपमा सम्पन्नले रोजाको समयमा गरीबलाई दान गर्नुपर्छ दान नियम अनुसार गर्नुपर्छ कसैले कम वा बढी भन्ने हुदैन यो बेला आफ्नो सम्पतिको अढाई प्रतिशत कर निकाल्नुपर्छ । यसैगरी इदको नमाज पढ्नुअघि जनही एक किलो ७ सय ५० ग्राम गहुँको दाम निकाल्नुपर्छ ।जसलाई फित्तरा भनिन्छ । यसबाट निक्लेको रकम पठशाला चलाउन र दीनदुःखीलाई सेवा गर्न प्रयोग गरिन्छ ।


२०६६ असोज ३ नागरिक दैनिकको जुनकीरीमा प्रकाशित

swimming pool in Himalayan Hotel, Kathmandu

swimming pool in Himalayan Hotel, Kathmandu

Press Meet about Mental Health

'BBC World Services made covered the summit extensively from the Athens,' said Jagannath Lamichhane, founder of the Nepal Mental Health Foundation in a press meet which is held in Dhokaima Cafe. 'So we have to cover mental health issues in nepali people' said Lamichhane 'On the BBC reporting high emphasis was given on the increasing threat of depression and suicide worldwide. Because of the direct suffering of mental disorders, one million people commit suicide every year worldwide.'

' We presented about the role of media for global mental health advocacy in the summit,' said Lamichhane ' It was the first opportunity for people involved in the movement to know each other face to face and share among the stake holders of mental health .'

Recognizing mental health as a biggest global challenge for this century, the First global health Summit concluded in Athens, Greece, on 2 September, 2009 was first summit ever held in the world. Around the world, mental health is emerging issues of human rights, education and social science crossing the limited boarder of health issues.

जलवायु परिवर्तका बिरुद्ध

नेत्रबहादुर तामाङ

ज्ञानकुाज उच्च मावि कक्षा ९ मा पढ्दै गरेका सनिष पाण्डेले जलवायु परिवर्तन भइरहेको बारेमा बिभिन्न पत्रपत्रिकामा पढेका रहेछन । काठमाडौंमा रविभवनमा रहेको यस स्कुलमा डब्लुडब्लुएफ र क्लिन इनर्जी नेपालद्धारा साचालित हस्तक्षर अभियानका क्रममा उनले उक्त कुरा सुनाए । ुयस किसिमको समस्य समाधानका लागि सबै ठाउँमा जनचेतना अभियान आवश्यक छु उनले भने ुपरिवारमा यो कुरा लगेर सुनाउँछु ।ु

वास्तवमा किन जलवायु परिवर्तन भइरहेको छ त यो प्रश्नको जवाफ ुजलवायु परिवर्तलाई रोकौ हिमाललाई बाँच्न देऊ अभियानमा उनले पाए । गत अपि्रल देखि चलाएको यस अभियानमा २ लाखले हस्तक्षर गरिसकेका छन् । अभियान उपत्यका सहित चौध जिल्लामा साचालित छ । यसमा बाल इको क्लबले पनि उल्लेख्य सहभागिता जनाएका छन् ।

ुयस कार्यक्रममा १३ देखि २१ उमेरका व्यक्तिवाट हस्तक्षर संकलन गरिदै छु कार्यक्रमका सहसयोजक जगदीश पराजुलीले भने ुअभियान सेप्टेम्बर १५ सम्म चल्नेछ ।ु

संकलित हस्ताक्षर प्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपालले संयुक्त राष्ट्र संघका महासचिव बान कि मुनलाइ हस्तन्तरण गर्ने कार्यक्रम रहेको अभियानका संयोजक प्रशान्त सिहंले बताए । जलवायु परिवर्तनको विषयलाई लिएर प्रधानमन्त्रीले अमेरिकी राष्ट्रपति बाराक ओबामासंग पनि छलफल गर्ने कार्यक्रम तय गरिएको छ ।
८८८
यो त भयो जलवायु परिवर्तनमा बालचासोको कुरा । अब लागौं जलवायु परिवर्तनका बारे बुझ्न । तिमीलाई थाहै छ यो साल मनसुन ढिलो सुरु भयो । यसले गर्दा नेपालका धेरै जिल्लाहरुमा खडेरीले धान रोपाइँ पनि समयमा हुन सकेन । कति ठाउँमा रोपेका अन्नहरुपनि खडेरीले गर्दा सुके । कर्णाली अाचलका दार्चुला दैलेख आदि जिल्लामा अन्नको कमीले भोकमरी सुरु भएको बारेमा पनि तिमीले सुन्यौं होला । यो सबै जलवायु परिवर्तनको असरले गर्दा हो ।

सालै पिच्छे विश्वमा १ डिग्री से_िल्सयस सम्म पृथ्वीको तापक्रम बढ्ने सम्भावना देखिएको छ । हिँउ पग्लिदै जानु । कहिले कम वर्षा हुने । कहिले बाढी पहिरोको मात्रा बढ्दै जानु । बोटबिरुवा तथा जीव जनावर लोप हुँदै जानु । यी हाम्रो वातावरणमा आएका परिवर्तन हुन् । यस्ता खालका अवस्था सीर्जना हुनु नै जलवायु परिवर्तन हो । यसले हाम्रो जीवजन्तुको अस्तित्वमा पनि नकरात्मक असर पार्छ ।

यदि यसरी नै तापक्रम बढ्दै जाने हो भने बाइसौं शताब्दी सम्ममा नेपाल पनि मरुभुमिमा परिवर्तन हुने वैज्ञानिकहरुले दाबी गरेका छन् ।

कारण के होला

अहिले धेरै जसो देशमा औद्योगिक कारखाना बढ्दै छन् । दिनहुँ जसो पेट्रोल डिजेलको प्रयोगमात्र बढिरहेको छ । आणविक अस्त्रहरुको होडबाजीले हतियार बनाउने क्रमपनि बढेको छ । हामीले दैनिक जीवनमा प्रयोग गर्ने पि्रुज एयर कन्डिसनबाट पनि विभिन्न ग्यासहरु निस्किरहेका छन् ।

यसरी निस्कने कार्बनडाइअक्साइड मिथेन नाइट्रसअक्साइड हलोजिनेटेड फ्लोरोकार्बन्स् हाइड्रोफ्लोरो कार्बनस् आदि ग्यासले ओजोन तह नष्ट पर्दैछ ।

ुओजन तहले सूर्यबाट निस्कने हानिकारक किरणलाई पृथ्वीमा आउनका लागि रोक्छु एपोस्डल स्कुल कालिकास्थान पढ्दै गरेकी विभुति श्रेष्ठले दुःख पोखिन् ुहामीलाई जोगाउने यो तह हाम्रै कारणबाट पातलिँदै छ ।ु

१९ औं पटक सगरमाथा आरोहण गरेका आप्पा शेर्पाले पनि हिमाली क्षेत्रमा जलवायु परिवर्तनबारे चासो दिएका थिए । उनले भनेका थिए ुहिउँ घट्दै गएको छ हामीले यसमा चासो दिनु पर्छ ।ु
उच्च हिमाली भेगमा समेत िझंगा तथा लामखुट्ट भेटिएका छन् । िझंगा तथा लामखुट्टेले अनेकन रोग सार्छन । यी रोग तातोले गर्दा यति चाँडै फैलिन्छन कि हामीले यसलाइ वशमा राख्नै सक्दैनौ । कक्षा ९ मा अध्ययनरत रोजिना थापाको दुखेसो यस्तै थियो ।

ुतैपनि हरेशै खानु पर्ने अवस्था भने छैन्ु ज्ञानकुाजका शिक्षक नारायण अधिकारीले भने ुसबै जना वातावरण संरक्षण अभियानमा लाग्यौं भने धेरै सफलता हाँसिल गर्न सकिन्छ ।ु

के गर्ने

जंगल फणानी रोक्ने र वृक्षारोपण बढाउने ।
कुहीने फोहोर बस्तुलाई मल बनाइ प्रयोग गर्ने । प्लाष्टिकको प्रयोगलाई निरुत्साहित गर्ने ।
सौर्य प्रणालीमा विकसित भएका साधन प्रयोग गर्न आफ्ना आमाबाबालाई अनुरोध गर्ने ।
पि्रुज एयरकन्डिसन जस्ता यान्त्रिक साधनको प्रयोग कम गर्ने ।
खाना पकाउँदा ग्यासको खपत कम गर्ने ।
आफूपनि बुझ्ने र अरुलाई पनि बुझाउने ।

२०६६ भदौ २7 को नागरिक दैनिकको जूनकीरमा प्रकाशित

stop climate change in pettition campaign

In south, mostly in hilly region, impact of industrilization is seems to be encountering with climate change . Lack of rainfall in asian county, glacier in hill side and global warming are symtoms of climate change . Why people using harmful gases in these days. EVERY ONE PLEASE CLIMATE CHANGE IS HARMFUL, STOP IT LIVE HIMALAYA

GO AHEAD, STOP CLIMATE CHANGE

GO AHEAD, STOP CLIMATE CHANGE

GO AHEAD, STOP CLIMATE CHANGE

किककराँतेमा सरिता

नेत्रबहादुर तामाङ

ुसबैजना प्रतिस्पर्धामा उत्रिसके । मलाई भने डर लागिरहेको थियो । एक त नयाँ ठाँउ त्यसमा पनि ३५ किलो तौलमा पहिलोपल्टु तीन महिना पहिले रसुवाको धुन्चेमा सहभागी हुन जाँदाको क्षण सम्झिदै उनले भनिन ुतर मैले हिम्मत हारिन त्यसले मलाइ स्वर्ण पदक दिलायो ।ु

मेरील्यण्ड उच्च मावि कक्षा ७ मा पढ्दै गरेका सरिता मोक्तान १३ बर्षकी भईन । सानैदेखि खेलकुदमा रुचि भएको बताउने उनले अहिले कराँतेमा ुब्ल्यकबेल्टु लिइसकेकी छिन ।खास घर सिन्धुपाल्चोक नवलपुर भएपनि उनी यतै हुर्किए । ुआमाबाबा संगै यतै बस्दै आएको छु गाँउमा त चाडपर्वमा मात्र गईन्छु उनले भनिन ।

सरिताकी आमा सानुमाइका अनुसार उनी सानै देखि खेलमा रुचि रख्थिन ।ुछोरी खेलमा लागोस भन्ने चाहना थियोु उनले भनिन ुअहिले सम्म त राम्रै छ यसमा मलाइ खुसी लागेको छ ।ु उनले अहिले सम्म दुइदर्जन खेलहरुमा सहाभागी जनाइसके । जसमा एक दर्जन पदक र प्रमण पत्र पनि हात पारिसकेकी छिन । रंगशालाको कवर्डहलमा खेल खेल्दा निकै रमाइलो लाग्ने उनी बताउछिन । खेलले गर्दा उनीसंग नजिकिने साथी पनि धेरै छन ।ुस्कुलमा सरमिसले पनि माया गर्नुहुन्छ ु उनले भनिन ।

कराँते मात्र होइन उनी स्कुलमा नृत्य पनि सिकिरहेकी छिन । नाच्न उनलाई निकै मनपर्छ रे ।पढाइमा पनि राम्रै रहेकी उनी फुस्रदमा चित्र कोर्न मन पराउने बताउछिन । ुछोरीको कला देखेर म संग धेरै नजिकिएु खुसी हुदै उनकी आमाले भनिन । उनका बाबा पदम पनि छोरीले आफनो लक्ष्य अनुसार खेलाडी बनेकोमा दंग छन ।

ठुलो भए पछि के बन्ने त प्रश्न सुन्ने वितिकै उनले भनिन ुहुन त मलाइ नाच पनि मन पर्छ र चित्रकला पनि तर मेरो अन्तिम लक्ष्य चाहि कराँतेको राष्टिय खेलाडी बन्ने हो ।ु कराँते खेल्न चाहने साथीहरुलाई हार मान्नु हुन्न अलि अलि दुःख त भईहाल्छ अभ्यास गर्नुपर्छ सफल भइन्छ भनिन । पढाइमा मात्र ध्यान लगाउने होइन मानिसका लागि शारीरिक व्यायम अति आवश्यक छ यसैले खेल सबैले खेल्नैपर्छ ।ु

बालबालिकाको नाटक मोह

ु५५५ चोटि उठबस गरु
ुसर मलाई त उठबस गर्न आउदैनु
ुत्यसो भए कुखुरा बनु
ुभाले कि पोथीु
गलल हाँसो ुचुप लागु

गत सोमबार गुरुकुलमा मिाचत ुसमस्यको पोकोु नाटकको एक दुश्य हो यो । ुनाटक बालबालिको मनोविज्ञानमा आधारित थियोु निर्देशक राजेन्द्र महर्जनले भने ुसमस्य भनेकै हामीमा छ र समाधान पनि हामीमै ।ु नाटकमा विद्यालयको अब्यवस्थित शिक्षा प्रणाली र विद्यार्थीको लपरवाही देखि लिएर संिवधान सभाको बेथितिको बारेमा पनि प्रहसन गर्न भ्याए । नाटकमा ईन्द्रेणी माविका भाईबहिनीले अभिनय गरेका थिए ।

नाटक महोत्सवले स्कुल र गुरुकुलवीच सम्बन्ध बढाउने उद्देश्यले भदौ ९ बाट शुरु भएको ुस्कुल थिएटर फेस्टिभलः२००९ु भदौ १८ मा सकियो । उक्त प्रदर्शनीमा ९ विद्यालयका र एक आरोहण गुरुकुलकै नाटक मिाचत भएका थिए । विद्यालय विद्यार्थी र नाटकघरको सम्बन्ध बढाउन पनि यो नाटक महोत्सवले सक्दो सहयोग पुर्याउने देखिएको छ ।

ुहामीले बालबालिकालाई स्वस्फुर्त रुपमा नाटकमा उतारेका छौु हामी सक्छौका निर्देशिका प्रमिला कट्वालले भनिन ुकथामा हामीलाई कसैले बिचरा भनेको मन नपराउने भावना समेटिएको छ जुन उनीहरुको वास्तविकता हो ।ु यस नाटकमा एसओएस बालग्राम जोरपाटीका भाइबहिनी सहाभागी थिए भने कट्वाल र पशुपति राईको संयुक्त निर्देशनमा तयार पारिएको थियो ।१० दिन सम्म चलेको उक्त प्रदर्शनीमा उल्लेख्य दर्शकहरु रहेको उनले बताए ।




अघिल्लो दिन माचन गरिएको नाटक ुकाँचो माटोु मा युलेनस स्कुलका भाईबहिनी थिए । ुयस नाटकका मुख्य सन्देश बालबालिकालाई कस्तो बाटोमा लैजाने हो त्यो सानैमा अभिभावकले निर्णय गर्नुपर्नेहुन्छु निर्देशक भोलाराज सापकोटाले भने ुकाँचो छँदै यसको रुप हामीले बनाउनुपर्छ ।ु

नाटक महोत्सवमा प्रत्येक नाटकका लागि एकघण्टा समयअवधि छुटट्याइएको थियो । ुनाटक एकदमै राम्रो छु नाटक सकिएपछि इन्जिनियर कलेज पढ्ने सुसिल मर्हजनले भने ु म कमै नाटक हेर्ने मान्छे यो त निकै रमाइलो लाग्यो अब यो फेस्टिभलभर गुरुकुल आउछुहोला ।ु उनीजस्तै बर्षादी एकेडेमी प्लस टु मा सुवाष मर्हजनलाइ पनि नाटक राम्रै लागेछ । त्रिभुवन विश्वविद्यालय एमबिबिएस पढ्दै गरेका दीपक महरालाई भाइबहिनीको मेहनत देखेर अचम्म लागेछ । उनी यहाँ पहिलो पटक आएका रहेछन । त्रिभुवन विश्वविद्यालय एमबिबिएस पढ्दै गरेका दीपक महरालाई भाइबहिनीको मेहनत देखेर अचम्म लागेछ । उनी यहाँ पहिलो पटक आएका रहेछन । ुसमस्या हामीमा छ समाधान पनि हामीमा छु उनले भने ुनाटक सन्देशमुलक रहेछ ।ु



आफ्नै स्कुलका साथीहरु नाटकमा खेलेका हेर्न आएका उदय विजयअस्मिता प्रविणा मर्हजनलाइ पनि नाटक रमाइलो नै लाग्यो रे । अझ उनीहरुलाइ पनि नाटक खेल्न उत्प्रेरणा मिल्यो रे । प्रजिशा कुवँरलाई त नाटक हेर्दाहेर्दै माचमै गएर अफै पनि नाटक खेल्न मन लाग्यो रे । यी भाईहरु इन्द्रेणी मावि ललितपुरबाट आएका थिए ।


उसो त नाटकमा खेलेका भाइ धिरज मर्हजनलाइ पनि रमाइलो नै भएछ । उनले भने ुनाटकमा खेल्न शुरुमा त निकै मेहनत चहिन्छ । प्रस्तुतिमा निकै रमाइलो लाग्छ अझ दर्शकले ताली बजाइदिएमा हौसला मिल्छ ।ु
नाटक हेर्न उनकी आमा रत्नकुमारी पनि आएपुगेकी थिइन । थेँचो विहारमा रहने चन्डीमोले कहिल्यै प्रत्यक्ष नाटक हेरेका रहेनछ । यो नाटक उनलाइ एकदमै सन्दर्भिक लागेछ ।

ु पढि रहेको छु ।पहिले त खेल्न डर लाग्थ्यो ।अब यसरी नै हौसला मिल्ने हो भने यसै क्षेत्रमा लाग्छु नाटकमा सहभागी सुवाष महर्जनले भने ुमलाई पहिले त कसरी खेल्ने हो भनी डर लागेको थियो अहिले त्यस्तो डर छैन ।ु उनको यो पहिले अभिनय रहेछ । सडक बालक बनेर आफ्नो अभिनय गरेका विराज महर्जन र राजेश श्रेष्ठलाई सच्चिकै चाहि सडकमा उनीहरुको जीवन देखेर साह्रै दुःख लागेको बताउछन । पि्रतम अमिरलाइ पनि यो क्षेत्र मन परेछ ।

यतिमात्र होइन यस महोत्सवमा नर्वेली मोर्टन क्रोगले निर्देशित ुताराबाजी लै॥ लै॥ु टंक चौलागाईले ुबेलीु जे।बी। रुवालीले ुबौलाहा काजीको सपनाु रुपेश उप्रेतीले ुमादलको खरीु किशोर अनुरागले ुअन्त्यबिनाको कथाु रामबाबु रेग्मीले ुमधुमलातीको कथाु र राजन खतिवडाले ुकाबुलीवालाु को निर्देशन गरेका छन ।

बाल प्रतिनिधि यी नाटकहरु ब्यवहरिक र समसमायिक छन । महोत्सवमा सहाभागी र अभिनयलाई हेर्दा बाल नाटकका निर्देशकहरु हौसिएका छन ।ुमहोत्सव सफल हुन्छ भन्नेमा ढुक्क थियौु मधुमलातीका निर्देशक रामबाबु रेग्मीले भने ुत्यही भएर हामीले नाटक सक्दो ब्यवहरिक बनाएका थियौ ।्ु

अरोहण गुरुकुलले पहिलो पटक आयोजना गरिएको बाल नाटक महोत्सवले उल्लेख्य दर्शक पाएको नाट्याप्रेमीहरु बताउछन । यस्ता किसिमका प्रदर्शनीले बाल प्रतिभा बिकास हुन पाउने र नाट्य क्षेत्रमा सोचेजस्तो सफलता पाउने उनीहरुको मत छ ।




ुहामीले बालबालिकाको प्रतिभा प्रस्फुटनका लागि माच दिएका हौु गुरुकुलमा तीनदशक देखि नाट्यक्षेत्रमा कि्रयशील सुनिल पोख्रेलले भने ुनाट्य क्षेत्रमा अवसर छ यसमा लागिरहने भाईवहिनीका लागि गुरुकुलले सक्दो सहयोग रहन्छ ।ु



२०६६ भदौ २०को नागरिक दैनिकको जूनकीरमा प्रकाशित

Why Camera

In our short life, there are many memorible moment. So the slice of life is very interesting . Come out from your threshold and look around the world and heaven, there are many scene which composes in your eyes .

To share your Moment of life with your kin and friends and also you tells story about image. Image are the witness and trustful for many more years .

Useful Camera

The Nikon D5000 digital SLR is intended to be a more accessible alternative to the impressive D90 SLR, and carries many of that camera's features, like a 12.3-megapixel DX-format sensor and HD movie mode. The D5000 is capable of filming clips in 1280 x 720 pixel resolution. It also has a larger 2.7-inch variable angle LCD display. Nikon has the entry-level SLR down to a science, and the D5000 is an excellent choice for beginners looking to take their photography to the next level.

बिदामा खर्च जुटाउदै

नेत्रबहादुर तामाङ

शनिबार वा अन्य सार्वजनिक बिदाका दिन बालबालिकाहरु के गर्न मन पराउँछन् घुम्न टिभी हेर्न सपिङ जान खेल्न- यस्तै यस्तै त हो नि हैन केही बालबालिका लागि भने बिदाका दिन भनेका पढाइ अघि बढाउन कमाइ गर्ने अवसर पनि बनेको छ ।

चितवन हकिमपुरका कृष्णबहादुर थापा मगर १७ वर्षका भए । उनी नव आदर्श मावि वसन्तपुरमा कक्षा ९ पढ्दै छन् । फुस्रद र बिदाका दिन उनी चिसो पानी र जुस बोकेर रात्नपार्कभित्र हिँडिरहेका भेटिन्छन् । उनले सानै उमेरदेखि यो काममा हात हालेका हुन् । दिनको सय रुपैयाँजति सजिलै कमाउँछन् ।

ुयसले मेरो पढाइ खर्च धानिरहेको छु उनी भन्छन् ुम बिदाको दिन र छुट्टी मिल्नासाथ यतै आउँछु ।ु यो काममा सघाउने उनकै आमा छिन् । ुअनि आमा ख्वै त ु यो प्रश्नमा उनी भन्छन् ुपर मकै पोलिरहेकी छन् ।ु उनका बाबा भने कामको सिलसिलामा कतार पुगेका रहेछन् ।

अहिले सरकारी शैक्षिक क्यालेण्डरमा ४५ दिनको लामो बिदा छ बर्खाको बिदा । सहरी क्षेत्रका केही विद्यालयबाहेक प्रायः बन्द छन् । यस्तो बिदामा विद्यार्थीहरुलाई कसरी सिर्जनात्मक काममा लगाउने भन्नेतर्फ स्कुल अभिभावक कसैले ध्यान दिएको पाइँदैन । अभिभावकले आफ्ना नानीहरुलाई चित्रकला लेखन खेलकुद वा अन्य काममा लगाएर बिदाको सदुपयोग गराउन सक्छन् ।

कृष्णलाई भने यी सबभन्दा जरुरी छ बिदापछि स्कुलको शुल्क तिर्न पैसा कमाउने । उनकी आमा पनि छोराले काम गरेकोमा खुसी छिन् । ुछोरा मान्छे केही त गर्नैपर् यो फुस्रदमा बसे बिग्रन्छु उनकी आमा माया पोलिरहेको मकै फर्काउँदै भन्छिन् ुअलिअलि कमाइ पनि हुन्छ ।ु

कृष्णलाई एसएलसी पास गर्ने धोको छ । जागिर खान ठूलै मान्छे चिन्नुपर्ने उनको बुझाइ रहेछ । ुएसएलसी दिएपछि पनि यही काममा लाग्छुु उनी थप्छन् ुकेही गरी राम्रो भए पसल थाप्छु । त्यति ठूला सपना मसँग छैनन् ।ु

सपना जे भए पनि उनलाई पढाइको महत्व थाहा छ । ुपढाइले नै मलाई व्यापार गर्न सिकाएको होु उनी भन्छन् ुपढेपछि जे गर्न पनि आँट आउँदो रहेछ ।ु

उनी मात्र होइन दोलखा खावाका प्रज्ञात लामा १५ पनि यसैगरी बिदाको सदुपयोग गरिरहेका छन् । कक्षा ८ पढ्दै गरेका उनी साथीसँग मिलेर रत्नपार्कमा व्यापार गर्छन् । उनका मिल्ने साथी हुन् कमलाक्षीका रविन खड्गी । उनीहरु पैसा उठाएर पानी चिसो कोक फ्यान्टा र बदाम किन्छन् । अनि पालैपालो यताउति डुलेर बिक्री गर्छन् ।

दिनभर सामान बेचेर जम्मा भएको पैसा बेलुकी बाँडिबुँडी लिने उनीहरुको बानी छ । ुअब स्कुल सुरु हुने बेला भइसक्योु प्रज्ञात भन्छन् ुम भोलिदेखि आउँदिन ।ु उनको यो कुराले रविन निरास हुन्छन् ुअब म एक्लै हुने भएँ ।ु

कृष्ण प्रज्ञात र रविनजस्ता भाइहरुले रत्नपार्क घुम्न आउनेलाई आफ्ना ग्राहक बनाएका छन् ।

फुस्रदमा रत्नपार्क घुम्न मन पराउने पर्वतका वसन्त शर्मालाई यी भाइहरुले व्यापार गरेको देख्दा सुरुमा त अचम्मै लागेछ । ुसाना भाइबहिनीहरुले गिट्टी कुटेको भारी बोकेको मैले देखेको छुु उनी भन्छन् ुअरु कामको तुलनामा यो ठिकै हो । सबैका आ-आफ्नै कथा हुन्छन् संघर्ष हुन्छन् ।ु

ुआज बिदा छ त्यही भएर सामान बेच्न बसेकोु वसन्तपुरमा खेलौना बेचिरहेकी रोशनी ठाकुर ११ ले भनिन ुबिदाका दिनमा यतै काममा आउँछु बाबाआमा पनि यतै हुनुहुन्छ ।ु उनी झोछेंको विद्योदय निमावि कक्षा ४ मा पढ्दैछिन । पढ्नका लागि उनलाइ यो कामले निकै सहयोग पुर् याएको उनले बताइन ।

जस्तो काभ्रे मंगलटारका छिरिङ बल १४ को कथा सुनौं न । उनी बिदा सुरु हुनेबित्तिकै काठमाडौं छिरेर आफन्तको माइक्रो बसमा काम गर्न थाले । ुअब बिदा सकिन लाग्योु उनी भन्छन् ुस्कुलमा पढाइ सुरु भएपछि घर फर्कन्छु ।ु उनले गाडीमा काम गरेबापत् महिनाको १ हजार ५ सय रुपैयाँ पाउँछन् । यही पैसाले पढाइ धान्न सजिलो भएको उनी बताउँछन् । उनका बाबाआमा गाउँमै खेतीपाती गरेर बसेका छन् ।

सिन्धुपाल्चोकका विजय तामाङ १४ पनि ठमेलको एउटा होटलमा काम गर्छन् । उनी गाउँकै स्कुलमा कक्षा ६ पढ्दै छन् । परीक्षा सकिनेबित्तिकै उनी यता आएका हुन् ।

यसरी काम गर्दै पढ्ने बालबालिकाको पढाइ सामान्यतया राम्रै हुने गरेको शिक्षक माझी तामाङको अनुभव छ । ुगाउँमा प्रायः सबैले काम गरेकै हुन्छन्ु उनी भन्छन् ुसबैले काम गर्नुपर्छ बिनाकाम त्यत्तिकै बसे यिनीहरु बिग्रन्छन् ।ु


यी त भए पढाइलाई निरन्तरता दिन काम गर्ने भाइबहिनीका कुरा । तर राजधानीमा धेरै बालश्रमिक छन् । कोही छिरिङजस्तै माइक्रोमा काम गर्छन् कोही सन्ध्याकालीन पत्रिका बेच्दै हिँड्छन् । कोही त भारी बोक्ने इँटा बोक्ने गिट्टी कुट्नेजस्ता जोखिमपूर्ण काम पनि गर्छन् । तिनले पढ्छन् कि पढ्दैनन् भन्नेतर्फ कसैको ध्यान गएको छैन ।

धर्म थरीथरी अर्ती एउटै

रामचन्द्र आचार्य १४ दरबार हाइस्कुलस्थित सस्कृत मावि कक्षा ९मा पढ्छन । पढाइ सकेपछि साथीहरुसंगै तीनधारा पाठशालाको छात्राबासमा फर्कन्छन । खास घर सिन्धुपाल्चोकको सिन्धुकोट भएपनि उनका बाबा यतै कर्मकण्डमा ब्यस्त छन भने उ चाहि कर्मकाण्ड र ज्योतिष बिज्ञान लिएर यतै पढ्दै आएका छन ।

ॐ भूर्भुवस्व ः। तत्सवितुर्वरेण्यम् । भर्गो
देवस्य धीमहि । धियो यो नः प्रचोदयात्

हरेक बिहान ुशरीरं शु¢म भवतेु अर्थात मुख धोएपछि उनी आफ्ना केही साथीसंगै गायत्री मन्त्र जप्छन । उनलाइ थाहा छ यो मन्त्र इश्वरसामु आफ्नो जीवनको लागि गरिने पुकार हो । ुपुजामा हामीले विष्णु देवी सुर्य गणेश शिवलाइ ध्यान दिन्छौ ु लहरै साथीहरुसंगै उभिएका आचार्य अलि अघि सर्दै भने ुहामीले यो मन्त्र विहान मध्यन्ह र सांझ गरी दिनमा तीन चोटि जप्छौ ।ु

उनी विहानको समयमा पत्रिकाहरु पढ्छन र साथीहरुस्गै बसेर पढाइको बारेमा छलफल गर्छन । यतिकैमा स्कुल जाने बेला भइहल्छ । स्कुलमा सबै पढाइसंगै सस्कृतमा कर्मकाण्ड र ज्योतिष पढ्छन । रमाइलो लागिरहेको छ उनलाइ यो पढाइको पहिलो खुट्किलो । ुविवाह व्रतबन्ध पुजाआजामा म लाग्छु भन्ने मेरो सोचाइ छु उनले थपे ु यो ज्योतिस विद्या चाहि सस्कुत विज्ञानको गणित हो ।ु

विहान उठ्ने बितिकै तुलसीको मठले हिन्दु धर्ममा उनको मस्तिस्क गइरहन्थ्यो सानैमा । प्राय सबै हिन्दु चाडपर्वको नाम कण्ठ छ उनलाइ । बैशाख संक्रन्ति देखि चैत मसान्त सम्मको हिन्दु चाड । ुबैशाखमा आमाको मुख हेर्ने नागपाचमी जनैपुर्णिमा तीज दशै अगाडिका चाडपर्व हुनु आचार्यले थपे ुदशै र तिहारलाइ त प्राय सबैले मानेकै देखिन्छ । माघे संक्रन्ति शिवरात्री चैते दशै आदि त सजिलै मनाइन्छ ।ु ती बाहेक अन्य थुप्रै चाडपर्व र सस्कृति पनि यस धर्ममा भएको उनले बताए ।

भविष्यमा पण्डित बन्ने धोको भएका यिनलाइ अरु धर्मका बारेमा पनि धेरथोर थाहा नै रहेछ । उनलाइ थाहा भएको धर्महरु
उनकै शब्दमा
हिन्दु ः हामी सबैले थाह भएको धर्म भनेकै हिन्दु हो । नेपालमा बस्ने सबैलाइ थाह होला । यसमा हामी शिव देवी विष्णु इन्द्र सरस्वती लक्ष्मी आदि इश्वरलाइ मान्छौ । विभिन्न चाडपर्वहरु पनि मनाउछौ ।

मुस्लिम ः यिनीहरु भगवानलाइ अल्लाह भन्छन । हामी नजिकै मस्जिद छ । यिनीहरु प्रार्थना गर्छन । नेपालमा बिदेशमा पनि यो धर्म राम्रै भएको सुनेको छु । हामी धेरै इश्वर मान्छौ उनीहरु एउटा मात्र मान्छन फरक यति मात्र हो ।

बौ¢ ः गौतम बु¢लाइ मान्नेहरु नै बौ¢ धर्म बनाएका हुन । उहा नेपालमा जन्मिनुभएछ । स्वयम्भुनाथ र बौ¢मा यिनीहरु पुजाका लागि जान्छन । खासमा बौ¢ र हिन्दुमा एकदम मेल छ बौ¢ धर्म मान्नेहरु पशुपति पुग्छन । हिन्दुहरु पनि बौ¢ स्वयम्भु पुग्छन दर्शन गर्न ।

इसाइ ः यिनीहरु चर्च जान्छन । विहान बेलका जिसस क्रइस्टलाइ प्रार्थना गर्छन । नाम चलेका देशहरुमा यो धर्म मान्छन रे । नेपालमा पनि इसाइ धर्म मान्नेहरु धेरै छन ।

अरु थप धमको बारेमा भने उनलाइ त्यति थाह नभएको बताए । यहा अरु अरु धर्म मान्ने पनि होलान । तर यी चार प्रमुख धर्म हेर्दा सबैको उपदेश एउटै जस्तो लाग्छ । कुनै पनि धर्मले चोर्नु पिट्नु मार्नु भनेको छैन । दीन दुःखीको सेवा गर भनेका छन । यसैले सबै धर्मको एउटै अर्ती भएको उनले बताए ।

अन्तरिम संिवधान २०६३ ले नेपाललाइ धर्म निरपेक्ष घोषणा गरेको पनि उनलाइ थाहा रहेछ । यसले गदौ सबैले आफुलाइ स्वतन्त्र भएको मन गर्नेछन । धार्मिक भेदभावको पनि कम हुन्छ होला जस्तो लाग्छ ।

किन मान्छन गाईजात्रा?

देशभर गाईजात्रा भईरहेको छ अर्थात मनाइरहेका छन । किन गाईजात्रा मनाईन्छ यस्को बारेमा कमैले बुझेका छन जस्तो मलाइ लाग्दछ । हिन्दुहरुले अति पवित्र मान्ने गाईको पनि जात्रा किन यस्तो होला कसैले सोचेका छन त

यही मारेको

काठमाडौँको वीर अस्पतालनजिकै भोटाहिटी सबवे द्वार बाहिर सडक पेटीमा हिँडिरहेका छ जनालाई (21 wednesday) गएराति पौने १ बजे एउटा अत्याधिक गतिमा रहेको कारले किचेर मारेपछि बिहानैदेखि रत्नपार्क, जमल वरपर क्षेत्रमा तनाव भएको छ। कारचालक विप्लवमान सिंह डंगोल अझै फरार छन्।प्रहरीले धैर्य धारण गरी अनुसन्धान कार्यमा सहयोग गर्न सबैलाई अपील गरेको छ।

लौ आयो आजको ताजाखबर(Listen Today's hot news)

लौ पढ्नुस आजको ताजाखबरु भन्दै भर्खरैका खाइलाग्दा बालक कराउदै रात्नपार्क भित्र पसे। रात्नपार्कको नजिकै सन्ध्यकालीन पत्रिकाहरुको डिलर छ । त्यहीबाट सरासर आएका थिए उनी । उसको हातमा करिब दुइ दर्जन जति पत्रिकाहरु थिए ।

उनी दुइ चोटी फनफनी घुमेपछि रात्नपर्कको चौतारीमा थचक्क बसे । ुम त अब ठमेलतिर जान्छु यता बिकि्र नै भएन साउ नै उठेको छैन ।ु पत्रिका मिलाउदै उ जुरुक्क उठे । ुतपाइले मलाइ नराम्रो नसोच्नुहोला म त पढ्न पो दुःख गर्दै छु हो यिनले झर्न लागेको सिङगान तान्दै यसै भने ुकारखानाछापाखाना नजिकै कोठा छ सजिलो लाग्छ मलाइ त ।ु

उनी थिए सीताराम चौलागाइ । दोलखा मैनापोखरीका । चौलागाइ पत्रिका बोकेर पढाइलाइ पनि संगै दौडइरहेका छन । उनी बागबजार स्थित सहिद शुक्र मावि कक्षा ४ मा पढ्दैरहेछन । ुछुटटीको बेला म पत्रिका बेच्छु उनले भने ुआमा सिसाको व्यापार गर्छन बाबा बिदेशमा।ु आमासंगै बागबजारमा बस्दै आएका उनलाइ उमेर भने थाहा नभएको बताए । बाबा पनि नफर्केको ४ वर्ष भइसकेछन ।

उनी झै रात्नपर्क वरपर बागबजार ठमेल बालाजु क्षेत्रमा दर्जन बालकहरु यसरी नै पत्रिका बेचेर आफ्नो दैनिकीलाइ सरल बनाइरहेका छन । कमाण्डर खोजतलास महानगर सिटी पोष्ट नया सडक जस्ता सन्ध्याकालीन पत्रिकाहरु बिकि्र गर्छन यी बालकहरु । नेपाल बाल संगठनका अनुसार हाल काठमाडौंकमा मात्र १५० भन्दा बढी बालबालिकाहरु पत्रपत्रिका बेच्ने कार्यमा संलग्न छन । बिदाका दिनमा त सीताराम झै अन्य पनि थपिन आउछन यो काममा । अन्य सहरको हकरहरुको अध्ययन गर्न र्न बाकी छ । ुएक बर्ष अघि हामी हेटौडा जादा त्यहा पनि हकरहरु भेटेका थियौु हकर बाल क्लवका पुर्व सहजकर्ता राम प्रसाद दुवाडीले भने ुबाल संगठनले यसको अध्ययन गरेर अन्य सहरमा पनि क्लव विस्तार गर्ने योजना बनाउनुपर्छ ।ु

किन बन्छन हकर(hawker)

अभिभावकको बसाइसराइ आफ्नो कांधमा जिम्मेवारी आउने दैनिक आधारभुत आवश्यकताहरु पुरा गर्न तथा अन्य विविध कारणले उनीहरु पत्रिका बेच्ने कार्यमा लाग्ने बताउछन बाल मजदुर सरोकारवालाहरु । एउटा पत्रिका बेचेर कसरी जीविका चलाउछन होला त यिनीहरुले । अनि कसले लगाइदिन्छन यस्तो काम
ुमैले करखाना नै देखेको छु अनि त्यहाको दाइलाइ पनि चिन्छु चौलागाइले भने
ुमलाइ त रमाइलो लाग्छ उहाहरु

ु ……।लौ पढ्नुस आजको तातो खबर लौ पढ्नुसु यसरी नै पत्रिका बेच्ने बालबालिका काठमाडौंका सडकहरुका लागि नौला होइन । प्रजातन्त्र स्थापना यता नेपालले पत्रपत्रिकाको क्षेत्रमा उल्लेखनीय विकास गरेको पाइन्छ । यसैमा मिसिएर आए सन्ध्यकालीन पत्रिकाहरु । जसका लागि प्रयोग गरिन थालियो हकर । त्यसमा पनि धेरै जसो बालबालिका पनि मिसिएर आए । प्रजातन्त्रको उदय संगै बाल अधिकारका विभिन्न अभिसन्धीहरुमा पनि नेपाल सरकारले हस्तक्षर गरिसकेको छ तर बालबालिकाको अधिकारको कुरालाइ न कार्यक्रम छ न सहयोग । कसलाइ मन लाग्छ होला काठमाडौंको तातो सडकमा कराएर हिड्न । अनि ती धुलोहरु तान्दै फेर्दै हिड्न । अझ स साना समुहहरुको लुटाइमा पनि पर्छन उनीहरु । ुयस्ता काममा लाग्दै नलागोस भन्ने हाम्रो चाहना होु नेपाल वाल संगठनका उपनिर्देशक बालकृष्ण डंगोलले भने ुतर भएकालाइ त हामीले राम्रो बाटो देखाउनै पर्योत्यसैले हाम्रो कार्यक्रम अगडि बढिरहे पनि यसका भावी कायेक्रम छैनन ।ु

बालश्रम हो कि होइन
ुके हकर पनि बालश्रम भित्र नै पर्छ तु यस बिषयमा तपाइको राय के छ बाल अधिकारबादीहरु यसलाइ बालश्रममै बर्गीकरण गर्छन । ुजबरजस्ती काममा लगाउनु बाल श्रमको कुरा हो र उनीहरुको कमाइ अरुले नै राख्नु वा विना ज्याला राख्नु बालश्रम शोषणको होु हकर क्लवका सहजकर्ता अर्जुन ढुङगेलले थपे ुउनीहरु स्वतन्त्र पुर्वक आफ्नो कार्यमा अघि बढ्छन र परिवार समेत धान्छन ।ु अब के गर्ने । यो पनि बालश्रम नै हो तर यो अन्य बालश्रमको तुलनामा सम्माननीय देखिन्छ ।


आजभोलि पनि काठमाडौंको सडक वाहेक देशका मुख्य सहरहरुमा बाल हकरहरुका हुर्रिएर पत्रिका बेच्दै हिड्ने गरेको पाइन्छ । तपाइकै पसलचोक हुदै पत्रिका फरफराउदै आएको त तपाइले देख्नुभएकैहोला । कतिपयले ए फुच्चे खै यता लेउ त हेरौ भन्छन होला त कतिपयले बाबु एउटा लेउ न त भनेर पैसा फुता दिनुभाएको होला ।

को को हुन हकर
सडकमा पत्रिका बेचेर हिड्नेहरुलाइ मात्र हामी हकर भन्ने गर्दछौ र प्रायः यॊ शब्द यसैमा प्रयोग गरिन्छ । गाउघरमा विभिन्न सरसामान वोकेर व्यापार गरी हिड्नेलाइ पनि हकर नै भनिन्छ । जसलाइ हाम्रो शब्दमा बनिया भन्छौ । त्यसै गरी सडकमा अस्थायी रुपका विभिन्न सरसामान बोकेर कराउदै हिडने ब्यापारी नै वास्तविक हकर हुन ।

हकरहरुको साझा माच

हकरहरुको समस्या समाधान गर्ने उदेश्यले नेपाल बाल संगठनको सकि्रयतामा २०५८ सालमा हकर बाल क्लवको स्थापना भएको छ । १६ बर्ष भन्दा मुनिका पढेदै सडकमा घुमन्ते व्यापार गर्नेहरु यस क्लबको सदस्य बन्न सक्छन । यस क्लवले अतिरिक्त कि्रयाकलाप साचालन गरी घुलमिल हुन सिकाइन्छ । क्लवका सदस्यहरुमध्ये १० उत्कृष्ट बिद्यार्थीलाइ पुर्ण छात्रावृतिमा राजधानीका विभिन्न स्कुलहरुमा पढाइरहेका छन ।( child newspaper seller in nepal )

२०६६ साउन ३ मा नागकि दैनिकको जुनकीरिमा प्रकाशित

Shutter Speeds and Apertures

When the shutter speed is important as with moving objects, it's a good idea to set the camera to 'Shutter Speed Priority' mode.

If you are getting photography fast moving objects such as vehicles or people running and plane flying you need to select fast shutter speeds to capture the sharpest picture you can. One exception to this is when you are planning the camera with the subject, the object of the exercise here is to render the subject sharply and blur the background, so a careful selection of the right shutter speed to do both is necessary.

Aperture

Aperture is the term used to describe what is simply the hole in the lens

that light travels through to reach the camera’s sensor or film. This hole can be set at different sizes, and combined with shutter speed, you get the two main settings which control exposure.

There is some maths involved to get the actual values, but to be honest, that doesn’t really matter.

हाम्रो गाउले मन्टेश्वरी

नेत्रबहादुर तामाङ

ठूलो गेट । ढुङगा ओछ्यइको आँगन । घर आँगन घेर्न वरिपरि तारको जाली । त्यसैमा लहरिएका किम्बु खनायो र कल्कीका बोट । सर्लक्कको एकतले घर । यो हो कास्कीको घान्द्रुकमा रहेको नमुना शिशु स्याहारको दृश्य ।

पर्यटकीय गाउँ पुग्नु भयो भने तपाइँ यहाँ पस्न नभुल्नु होला । त्यहाँको सुन्दर गुलावका बगैँचा । नजिकै रमाइरहेका केटाकेटी देख्दा तपाईलाई पनि रमाइलो लाग्न सक्छ । यसको विशेषता नै यहि हो यहाँ जाने जो कोहीलाइ पनि केन्द्रको ब्यबस्थापन र कि्रयाकलापले अकर्षण गर्छ । २०४८ सालमा समुदायकै पहलमा खोलिएको यो केन्द्र अहिले पनि सफलतापूर्वक संचालन भैरहेको छ । ल अब तपाइलाई म यहाँको परिचय गराउने छु ।

ठुलो भए पछि स्कुल जान्छौ

भर्खर स्कुल सुरु हुँदै थियो । नयाँ मान्छे म देख्ने बित्तिकै गेटमा नानीहरु झिुम्मए । कोही क्याप लगाएका त कोही सुरुवालमा सजिएका । कोही रुमाल बोकेका र औला टोकेका । दंग परेको मलाई नजिकैका निरज गुरुङले भने ुम त ठुलो भए पछि ठुलो स्कुलमा जाने ।ु उनी जस्तै प्रदीप सुनार मीना शेर्पा सन्तोषी विक पाचमाया खड्का सन्देश परियारको पनि ठूलै स्कुल पढ्ने रहर रहेछ । तर साना उनीहरु त्यहाँ पास गरेर मात्र ठूलो स्कुल पुग्दैथिए ।

नयाँ मान्छे मलाई उनीहरु नाच पनि देखाउने रे । ल हेरु त । गीत बज्न थाल्यो ुलेकका हामी केटाकेटी पढ्न र लेख्न मुस्किलु । सन्देश उठे र बाख्राको पाठो झै नाच्न थाले ब्रुक ब्रुक ।
यहाँपनि पढ्न लेख्न मुस्किल छ र ुखेली खेली पढ्छन के को गाह्रो हुनु ु १७ बर्ष देखि आय पद साम्हाल्दै आएकी धनमाया गुरुङले बताइन ।

उनी स्कुल जाने उमेर हुँदा भने मुस्किल थियो रे पढ्नलाई । ुत्यसैले त यो बनाएकोु उनले भनिन् ुसबैलाइ आफ्नै नानी जस्तो लाग्छ मलाई त ।ु

रमाइलो कुरा यहाँ नेपाल बन्दले उनीहरुलाई छुँदो रहेनछ । मङसिर पुसमा हिउँ पर्दा पनि खोलिन्छ । असारको झरिमा पनि । ुअसारमा त पाँचै बजे सम्म खुल्ल रहन्छु गुरुङले भनिन् ।

कस्ता छन कक्षा कोठा

एउटै कक्षाकोठा । कक्षाकोठाभरि पठनपाठनका सामग्री यत्रतत्र थिए । निलो टाट माथि ससाना मेचहरु । मेचमाथि लस्करै लागेका केटाकेटी । नाच्नको लागि गीत बजाइने क्यासेट । बहिर ब्याग ह्याङगर । भित्रपट्टि आर्मी स्टाइलको सुत्ने अर्को कोठा । पछिल्तिर २ सफा शौंचालय । सुत्ने कोठाको ठीक अघिल्तिर रोटी र चिया पाक्ने भान्छा ।

भान्छामै भेटिएकी थिइन् धनमाया टिबेटीएन रोटी पकाउँदै । समुदायद्वारा संचालित यो केन्द्रमा काम गर्न पाएकोमा उनी निक्कै खुसी थिइन् । यी बालबालिकालाइ ठूलठुला कुराको वास्ता नै छैन । के कुरामा वास्ता रहेछ त ुके हुन्थ्यो सबै ठुलो भएपछि ठुलै स्कुल जाने हो भन्छन नीु धनमायाले भनिन् ।

कति छन विद्यार्थी

गाउघर पाँच बर्ष मुनिकालाइ विद्यालय भर्ना गर्न मुस्किल पर्छ । खोलिएका बोडिङ स्कुलमा पनि विद्यार्थीको त्यत्ती चाप रहँदैन । तर यहाँ ४७ विद्यार्थी नियमित केन्द्र आउँने शिक्षिका मीनाले बताइन । कहिँ कतै तालिममा निस्कन पर्दा उनी अर्को शिक्षक व्यवस्था गरेर मात्र हिड्छीन् । ४७ विद्यार्थी मध्ये १७ गुरुङ ३ तामाङ २ पुन १ राई ५ विक १ पौडेल २ शेर्पा १ राणा १ मल्ल ३ सुनार९ परियार र १ नेपाली थरका विद्यार्थी छन् ।

पाँच वर्ष पुगेपछि धेरै जसो विद्यार्थी नजिकैको विद्यालय पढ्छन् । प्राय विद्यार्थी श्री मेश्रम वराह माविमा पढ्न जान्छन । ुकसैले त पोखरा काठमण्डौ पनि लान्छनु स्थानीय प्रवीना गुरुङले बताइन।

दुइ बर्ष तीन महिना पुरा भएका स्वस्थ बालबालिकालाई केन्द्रले भर्ना लिँदो रहेछ । स-साना बालबालिकालाइ बिहान खेल्न नाँच्न पाउँछन् । साथै कथा चुटकीला सुन्न पनि पाउँछन् । त्यसपछि उनीहरु पढ्न थाल्छन् । सबैलाई उमेर अनुसारको शिक्षा दिने शिक्षिका मीनाले बताइन । अभिभावकलाई केन्द्रको भित्र प्रवेश दिँइदैन । ुकेटाकेटी रोएर अभिभावकलाई छोड्दैननु मीना भन्छिन् ुत्यसले उनीहरुको बानी बिग्रन्छ ।ु


कसरी चल्छ त केन्द्र

गुरुङ जातिको बहुल्यता छ घान्द्रुकमा । केन्द्रमा पनि उनीहरु नै बढी छन् । गुरुङलाइ ५० र अन्यलाइ २५ रुपैया लिन्छन मासिक ।

खाजाका लागि प्रत्येक विद्यार्थीबाट महिनाको एक माना पिठो उठाइन्छ । चियाका लागि चिनी र चियापती भने स्कुलकै रकमबाट खरिदने धनमायाले बताइन । आफ्नै दुइ नाती यहाँ राखेकी धनमाया भन्छिन् ुगाउँका प्राय घरका बच्चा यहीँ पढ्न आउँछन् ।ु

आमा समुह घान्द्रुकको प्रयासमा अन्नपुर्ण संरक्षण कोषद्धारा साचालित छ यो केन्द्र ।
नेपालको विभिन्न भेगमा यस किसिमका दजनौ केन्द्रहरु स्थापना नभएका हैनन । रकम तथा व्यवस्थापन दक्षताको अभावका कारण धेरै ती बन्द भैसके । शहरी क्षेत्रमा त यस्ता केन्द्र बिरलै देख्न पाइन्छ । स्थानिय मानिसले विशेष रेखदेख हुने कारणले यसको आर्थिक अवस्था अहिले बजबुत छ ।

ुआमा समुह नै यसमा वर्षौ देखि सक्रय भएर लागेको छुस्थानीय ब्यवसायी ड्याबिन गुरुङ भन्छन् ुत्यसैले यसलाई सबैले माया गर्छन ।

२०६६ असार २७ नागरिक दैनिकको जुनकीरिमा प्रकाशित

सम्मान गुरुको

नेत्रबहादुर तामाङ
ुसर नमस्कारु भन्दै दुइ हात जोडेर कक्षा पसेपछि विद्यार्थीको दिन भर विद्यालयमै बित्छ अनि टिनटिन घण्टी बजेपछि फेरि ुसर नमस्कारु भन्दै वहिरिन्छन शिक्षकको मन हलुंगो पार्दै । यो आदर हो हरेक विद्यार्थीको दैनिकी । एकपटक सरले भन्नुभाुथ्यो सबै सरले नम्र भएर नमस्कार फर्काउनै पर्छ ।

कक्षामा आनुशासित भएर बस्नु नै शिक्षकहरुलाई सम्मान गर्नु हो भन्ने बुझाइ लोकबहादुर तामाङको रहेछ । उनी अहिले शान्ति विद्या गृह लैनचौरमा कक्षा १० मा पढ्दैछन । ुअनि गुरुहरुलाइ कसरी आदर गर्ने तु ुनमस्कार त गरिन्छ नै तर सम्मान नै आदर हो जस्तो लाग्छु उनले भने ।

गुरुपुर्णिमा विद्यार्थी र शिक्षक वीचको बिचारहरु सरल रुपमा आदनप्रदान गरिने पर्व हो । यसमा रमाइलो मात्र होइन शिक्षा पनि समेटिएको हुन्छ । सबैको अनुभव पनि बिडंन्छ नै । बर्ष भरि अनेक चाडपर्व मनाइन्छ । तर गूरुहरुलाइ सद्भाव राख्ने कुनै चाड पर्व छ भने त्यो गुरुपुर्णिमा नै हो ।

पसर्ि गुरुपुर्णिमा भाइबहिनीहरु कसरी मनाउने होला भन्ने सोचमा होला । तर उनलाइ भने कुनै पीर छैन । किनभने सबै साथीहरुको मत मिल्यो सबै संगै बसेर कार्यक्रम गरिन्छ । गुरुहरुलाइ सम्मान गरिन्छ । उनी जस्तै सिर्जना विष्ट पनि खुशी छन । ुबर्ष दिनमा आएको यस्तो चाड नमानी कहां छोडिन्छ ु उनले थपिन् ुत्यो दिन रिफ्रेस हुने दिन बर्ष भरि गुरुहरुले पढाउनुहुन्छ हामीले सम्मान गर्नै पर्यो नि ।ु

उनीहरुले झै आउदो असार २३ गते सबैले गुरुपुर्णिमा मन्दैछन । बिषेशगरी उपत्यकामा यो पर्व भव्य रुपले मानिन्छ । ुप्राचीन कालमा विद्या आर्जन गर्नु भनेको मामुली कुरा थिएन । कुनै लिखित शास्त्र नभएकोले कण्ठस्थ पार्नुपथ्र्यो । त्यस समयमा बिषेश इच्छा भएका मानिसहरु मात्र शिक्षा लिन सक्थे । त्यो शिक्षालाइ दीक्षा भनिन्थ्यो । विद्या गृहका शिक्षक विण्णु प्रसाद प्याकुरेलले बताए ुपछि बेदब्यासले शिक्षालाइ शास्त्रमा उतारे अनि उनले धेरै शिष्य बनाए । त्यही समयदेखि गुरुपुर्णिमा मनाउन शुरु भएको हो ।ु

हुन त पहिलो विद्यालय घरलाइ मानिन्छ तर आमाबाबाको ब्यस्तताको बिच विद्यालय नै पठाउनुपर्ने आवश्यकता थपिदै आएको हो । क देखि ज्ञ सम्मका अक्षरहरु सिकाउन मुस्किल नै होला । विद्यालयमा सरल र ब्यबस्थित तरिकाले पढाइन्छ ।

ुत्यसबेला अहिले जस्तो सजिलै शिक्षा किनबेच हुदैनथ्यो ुप्रधानाध्यपक मुकुन्दप्रसाद श्रेष्ठले भने ुत्यसैले आफनो शिक्षा पुरा भएपछि गुरुलाइ उपहार दिने प्रचलन रहेछ यसैलाइ गुरुभेटी भनियो र गुरुपुर्णिमा अझ रमाइलो र चर्चित हुनथाल्यो ।ु

शिक्षा लिन र दिन उतिनै गाह्रो हुन्छ । स साना नानीहरुलाइ सिकाउन जति रमाइलो हुन्छ त्यतिकै असजिलो । यो बाल विज्ञाहरुको मत । नेपाली मान्यता अनुसार सरस्वती पुजाका दिन नानीहरुलाइ अक्षर चिनाउने कार्य गरिन्छ । सायद गाह्रो हुन्छ भनेर नै भगवानलाइ गुहरिन्छ होला । त्यसपछि त उसको भाग्य अनुसार वरदान भए छिटो पढ्छन चलाख हुन्छन शिक्षित होइन्छ अरुले बिस्तारै ।

किन मनाईन्छ गुरुपुर्णिमा

समाजमा पहिले देखि नै गुरुको अत्याधिक महत्व थियो । त्यस समय एउटा मात्र अक्षर सिकाएपनि उक्ता ऋण बाट उ मुक्ता हुन सक्दैन भन्ने मान्यता रखिन्थ्यो । अहिले पनि कुनै कुनै ठाउमा ऋण तिर्न भनी गुरुतर्पन गरिने चलन छ ।

गुरुको मुख्य काम शिष्यलाइ उज्यालो तिर लैजानु हो । त्यसैले उनलाइ मानिसरुपी देवता पनि मानिन्थ्यो । ुगुरुले हामीलाइ पढाउनुहुन्छ सिकाउनुहुन्छ त्यसैले हामीले उहाहरुलाइ सम्मान गर्नुपर्छु यस भनाइलाइ सहमति जनाउदै गीतााजली आंग्रेजी मावि कक्षा ४ का सन्देश अधिकारीले बताए । उनी झै कक्षा ५ का सुनिता दुलाल पनि सरमिस हरुलाइ सम्मान गर्दै उपहार दिने योजना समेत बनाएकी छिन।

ुयसपाला छिटटै मनाइन्छ होला गुरुपुर्णिमामा त बिदा छु दुलालले भनिन ुक्लास टिचरलाइ उपहार दिने कुरा छ बिदामा त घुमफिर गरिन्छ होला ।ु

आमाबाबाको पुजा औशीमा गरिन्छ तर गुरुको त पुर्णिमामा यसैले यसको महत्व कति रहेछ भनेर टाढा गइरहनर नपर्ने विज्ञहरु बताउछन । गुरुपुर्णिमाको अवसरमा सबैलाइ जुनकीरिको तर्फबाट शुभकामना ।

कुन कुन नामले चिनिन्छ त

व्यास जयन्ती

वेद व्यास ऋषि लाइ नै गुरुहरुका गुरु मानिन्छ । उनको प्रयासपछि नै ज्ञान तथा शिक्षा शास्त्रीय रुपमा वा किताब सम्म आइपुग्यो । विभिन्न विद्धानहरुका अनुसार उनी दमौली स्थित सेती र मोदी नदीको दोभानमा उनी जन्मेका थिए । त्यसैले यस ठाउका हरेक जनैपुर्णिमाको दिन मेला लाग्दछ । अहिले उनैको नामबाट व्यास नगरपालिकाको नामाकरण गरिएको छ । शास्त्रहरु लिखित रुपमा राख्ने उनी नै भएकोले व्यास जयन्ती भनिएको हो । आचार्य दिवस शिक्षकहरुले यो पर्वलाइ बिषेश मान्छन । आफुलाइ सम्मान गरिने र विद्यार्थीहरुको मिठो माया पाउने भएकाले पनि यो महत्वपुर्ण भएको हो । आफ्नो अथक प्रयास पछि सफल विद्यार्थी निकालेपछि सन्तुष्ट हुन्छन । गुरुपुर्णिमा पशुपतिबाट गुहेश्वरी जाने बाटोमा गुरुको मन्दिर छ । उक्त मन्दिर गुरुपुर्णिमाका दिन मात्र खोलिन्छ । कुन देशमा कहिले अफगानिस्तान मे २४
अर्जेन्टिना सेप्टेम्बर ११ अष्ट्रेलियअक्टोबरको अन्तिम शुक्रबार भुटान मे २ ब्राजिल अक्टोबर १५
चीन सेप्टेम्बर १०
हङकङसेप्टेम्बर १०
भारतसेप्टेम्बर ५
मलेशियामे १६
पाकिस्तान अक्टोबर ५
रुसअक्टोबर ५
अमेरिकामे को पहिलो हप्ताभर
२०६६ असार २० को जुनकीरिमा प्रकाशित

जस्ताको तस्तै===बलत्कार गरेको आरोपमा एक नेपाली इन्जिनियरविरुद्ध मुद्धा

क्यार्लिफोनिर्या- मानिसले धर्म पुत्रिको रुपमा छोराछोरी बनाएका हुन्छन् तर तिनै धर्म पुत्रिलाई बलात्कार गरेको भन्दा तपाइलाई विश्वास नलाग्न पनि सक्छ , तर यस्तै घटना घटेको छ। लामो समयदेखि अमेरिकाको कार्लिर्फोनियामा बस्ने एक नेपाली इन्जिनियरल ले आफुले पालेकी धर्म पुत्रीलाई बलत्कार गरेको भन्दै यहाको एक अदालतमा मुद्धा चलिरहेको छ। ।जिल्ला मुखतियार जेफी रइसिगले पूर्व बिर्टिस आर्मी समेत रहेका ४२ बषिर्य अजय कुमार देवलाई कर्तव्य ,करणी र बलत्कारको आरो लगाईएको छ। उक्त घटना जनवरी १९९९ देखि सन् २००४ भित्र भएको थियो।
देवले डेविस क्षेत्रमा १३ वर्षहुँदा देखि आफ्नो बाबु आमासँग बसाँइ सरेका थिए। उनि चिको प्रान्तको स्नातक पास र क्यालिफोर्नियाको जलस्रोत संघमा इन्जिनियरका रुपमा काम गदै आइरहेका थिए। उनि डेबिस नेपाली समाजमा पनि आबद्ध रहेका थिए। सन् १९९९मा पिडित बालिकालाई देव र उनकी श्रीमतीले घर ल्याए तब पिडितलाई उनिहरुले आधिकारीक रुपमा धर्म पुत्रीको रुपमा स्वीकार गरेका थिए पिडितको बयान अनुसार घरआएको पहिलो हप्ता देखिनै देवले उनलाई अनुचित पाराले छुन थाले र त्यसको केहि हप्ताबाट नै उनलाई यौन शोषण र बलत्कार गर्न थाले । देवले त्यसपछि पिडित बालिकालाई हरेक हत्ता उनले यौन शोषण गर्न थाले कतिसम्म भने पिडित (sacramenno city collage) मा पढ्दासम्म पिडितसँग देवको यौन शोषण चल्दै गयो।
देवको यौन शोषण सहन नसकी पिडित २००४मा उनको घर छोडेर हिडिन तर पनि देवले उनलाई क्रमंस यौन शोषण गरिनै रहे र त्यसको लागि उनले पिडितलाई पैसाको लोभ देखाउन थाले। त्यति मात्र होइन देवले आफुलाई त्यसो गर्न नदिए गोलि हानेर आत्म हत्या गर्ने धम्कि दिन थाले जसले गर्दा पिडितले कानुनको ढोका ढकढक्याउन बाध्य भइन्। अनुसन्धानकर्ता मार्क हर्वन डेविस प्रहरी प्रशासनलाई उक्त घटनाको जिम्वेदारी दिइयो । त्यसपछि पिडितसँगको अर्न्तर्रवाका क्रममा तयार पारिएको रिपोर्ट अनुसार देवको यौन शोषणका कारणनै पिडितले तीन पटकसम्म गर्भ पतनसमेत गराएको देखिन्छ। यस्तै अनुसन्धानकताले देवको घरमा पठाएको खोज पूर्जी अनुसार पनि देवले घरको कम्प्युटरमा राखेको बाल यौनको अश्लिल लेख तथा दृश्य भेटिएको थियो जसले गर्दा उ विरुद्धको मुद्धालाई थप बल पुगेको देखिन्छ। पिडितको बयान अनुसार पनि यो थप कुराको प्रष्ट हुन्छ।
तर देवको विरुद्धमा प्रमाण रहादा रहदै पनि दुई वर्षसम्म पनि मुद्धा दायर हुन सकेन यसै बीचमा पिडित आफ्नी बहिनीको बिबाहका लागि नेपाल आउदै थिईन तर यरर्पोटमा पार्सर्पोटको जन्ममिति गलत भएको भन्दै जेल परिन् त्यस समयमा उनका आफ्न्त वकिल र अमेरिकी दुतावासको सहयोगमा अर्को नयाँ पासर्पोट बनाएर अमेरिका गईन त्यस अवधिमा देव पनि नेपाल आएर उनलाई मुर्द्धा दर्ता नगर्न आग्रहगरेका थिए । पछिल्ला समयमा देव विरुद्धका धेरै मुद्धाहरुमा अदालतले सफाई दिएको छ। देव विरुद्ध परेका ७६मुद्धाहरु मध्ये धेरै २३ ,जवरजस्ती बलत्कार , २३जवरजस्ती यौन शोषण , लगायतका रहेका छन् यी मध्ये अधिकाशंमा देव धरौटीमा रिहा भएका छन्, भने बलत्कारको मुद्धा अगष्ट ७ ,२००९ मा सुनुवाई हुने कार्यक्रम रहेको छ।
उही तपाईको देशभक्त नेपाली ‍‍‍‍‍‍इमेल गर्नुस: nepalpatrakar@gmail.com

images of kathmandu's heritage

SLC पछिका दिनहरु

मान्छे भएर जन्मिएछ मान्छे बनेरै देखाइदिनुछ यो देशमा । भर्खरै एसएलसिको रिजल्ट बहिर आएको छ ।यो भन्दा पहिला यति धेरै हल्ला हुदैनथ्यो जस्तो लाग्थ्यो । खै कुन चाहिले पो तं पनि पास भइछस भनेको सुनेको थिए । म भन्दा त अरु कोही निकै खुसि भयो होला । को पो होला?

लहडलहडमा काठमाडौं झरियो । दुनिया देखियो । ससांर चिनीयो । आज सम्म पनि मान्छे बन्न प्रतियोगिहरुको वीचमा रुमल्लिरहेको छु ।

Sun Rising from Fishtail

Childrens in a Dustbin

I dont know why they leave these children in dustbin. Wonderful it is wonderful in Kathmandu leaving child in new bas park. What a magic.